Daðlarýn soluðu, ormaný uzaklara itiyor. Orman gizlerin tiniyle kayýp gidiyor. Uzaklardaki yol, iplik iplik, duman olmuþ kývrým kývrým. Buram buram tütüyor evlerin bacalarý. Genç kýzlar beyaz gelinlikler içinde. Yanaklarý al al, heyecandan kýzarýyorlar...

Hava kararýyor. Güz baðlarýnda olgun üzüm salkýmlarý sapsarý, yukarýda zeytin dallarý, günbatýmýnda çiy damlalarý yüzüyor. En ufak bir yankýlanma bile duyuluyor ve hülyalarýn düþlerinde derin izler oluþturuyor. Düþen bir yaprak, ya da öten bir kuþ, mýþýl mýþýl uyuklayan doðada öylesine süreduran bir çýnlama yaratýyor ki, tinlerde düþlerin cini uyanýyor...

Ormandan gelen sesler çisil çisil yaðan yaðmurla harmanlanýyor. Bu yaðmur mu? Hayýr, bunlar yanký damlalarý. Alacakaranlýkta küçük bir kýz iç çekiyor. Yoksa bu sessiz damlalar çok eski bir ninniyi mi fýsýldýyor?

Düþlerin uðultularý gözler önüne koskoca bir kent seriyor. Bu açýk ve iyice belirgin. Bu imler hepimizin yüreðinde vardýr.

Doruklar arasýnda, keskin yamaçlara kurulu, evcikleri alacalý bulacalý Uçmakdere’den yüz kez daha büyük bu hülya kent. Yükselen yapý katlarý, üst üste yeraltýnda gizlenen eski semtlerden kurulmuþ. Bir oda ötekinin sýrtýnda, bir ev öbürünün omzunda, bir semt berikinin kucaðýnda. Eski gravürlerle, minyatürlerle dolu kitaplardan, kaplumbaða kabuklarýndan bir yýðýn. Mozaiklerle, çinilerle, fresklerle süslenmiþ. Bu kat kat ciltlerin içinde eski külüstür mahalleler olduðu gibi hiç bozulmadan duruyor. O kent gelmiþ Tristatis üzerine konmuþ...

Görülmedik güzellikte sevgi varlýklarý merdivenleri iz býrakmadan adýmlýyor. Bunlar o demin gördüklerim mi? Evet evet, bunlar onlar. Beyaz taçlý baþlarýný kapýdan uzatýp bana bakýyor, sonra neþeli gülüþmelerle yukarýya çýkýyorlar. Tahta basamaklar gýcýrdýyor, patýr patýr koþuþan, týlsýmlar saçan mutlu ayaklarýn tinsel sesleri...

Sokaktan sokaða kedi ve köpeklerin yaný sýra koyun sürüleri, tavuklar, kazlar, ördekler dolanýyor. Kapýdan kapýya yüzyýllar deðiþiyor. Her kapý eþiðinde ayrý bir koþturmaca. Taþlýða vuran pencerelerin ýþýðýnda süvelerden süzülen aþk perileri göz kýrpýyor. Þamdanlar, meþaleler, lambalar yanmýþ, masalar donanmýþ. Hayaletler sonsuzluðun sözcüleri. Düþlerin cini öykülerin ipliðini durmadan eðiriyor...

(Asturias'ýn Guatemala Efsanelerinden esinlenerek)