"Herkes ölümsüzdür, ta ki son kitabı yayımlanana kadar." - Mark Twain (kurgusal)"
"Herkes ölümsüzdür, ta ki son kitabı yayımlanana kadar." - Mark Twain (kurgusal)"
Ölüm haberlerini duymak istemeyen, hastalığında birbirinin ziyaretine gitmeyen, kötü gününüzde yanınızda olmayan kalabalık arkadaşlar, yalnızlar çağının tipik robotlarıdır. Hayvansal tepkiler veren garip bir sürü.
Dostum dedikleriniz...Hiç ummadığınız anda yanınızda bitiveren bir yağmur bulutu gibidir...O döker içini, siz dinlersiniz; siz söylersiniz, o savrulur ve nihayetsiz bir limanın yolcuları olan bu garip gönüller, bu teselli ile ummana bakıp dudaklarını kıpırdatarak bir şeyler diler.
Kalbimizin o gizli yerinde, bize ait, sadece bizim bildiğimiz düş ülkeleri, düş bahçeleri...Umudun toprağına ekilen düşler daha bir bağlar bizi. Zaman acımasız elleriyle güzü savurduğunda, nice yapraklar dökülür kalbimize. Umut bitince nice düş ölür...
Düş öldükçe, düşleyeni de yavaş yavaş öldürür
Kalbimizin o gizli
Yönümüzü nasıl belirleyeceğiz yarınlara yürürken? Pusulamız şaşarsa, yabancı kıyılara savurursa bir dev dalga bizi?...
Kimisi Camdaki Sinek Pisliklerini Görür,
Bir Başkası Camdaki Aksini,
Öteki Penceredeki Saksıyı,
Bir Diğeri Pencereye Dokunan Daldaki Çiçeği,
Kimisi Karşıdaki Dağları,
Tüm tuzaklarımı kaldırdım ayağımın altından. Kapımın kilidini açtım ağır ağır. Bahar temizliğimi yaptım. Güneş doğdu odama, ruhuma.. Artık daha güzel kokuyordu hava. Ve rüzgâr daha yumuşaktı. Yaz geliyordu.
Sevgi kadın erkeğin yakınlaştırma aracıdır. Evliliğin kendisi değildir. Sevgi insanı değiştirmez. Karşılıklı bir ısınma eylemidir.
Yokluğuyla baş etmeyi öğrenmiştim. Ama varlığıyla nasıl bahşedebilirdim ki?
Unutuyoruz...Belki bilerek belki de bilmeyerek.Unutmamamiz gerekenleri zihnimizin arkalarına gömüyoruz.
Rengi ne olursa olsun, masum veya değil. Ortada bir aldatma ve aldatılma durumu mevcuttur. Bana kalırsa yalan söyleyen kişinin, karşılaşabileceği olumsuz durumları da en baştan kabullenmesi gerekir.
Dururdu zaman,değişirdi mekân.Geldiğin yeri hatırlardın,yerine gelseydi eğer duan!
Asıl babayiğitlik kadınların duygu dünyalarını anlayabilmektir.Belki bir erkeği hemcinslerinden ayıran en büyük yol ayırımı da bu olsa gerek.Nice filozoflar, nice bilim adamları insanlığa çok büyük yollar açmışlardır da, sıra kadınlara gelince çıkmazlar yaşamışlardır.Kadınlarla aynı dili konuşamadıkları için aşkın tadına da doya doya ulaşamamışlardır.Erkekler ağızlarından kan kusarken, kadınlar dudaklarına
Gün gelir eskir her şey, eskitilir. Bir köşede unutulur gider, tozlar içinde yeniden hatırlanacağı günü bekler.
Ve bil ki her kiraz mevsimi bendeki can, seni kucaklayacak..Unutma, biz seni seviyoruz.
Sevildiğini duymak her insanı mutlu eder. Peki sevdiğini söylemek kolay mı? Eğer sevdiğiimiz hayattaysa iş biraz daha kolay ama ya diilse, yada bu son günleriyse de biz bunun farkında değilsek?
Aşk, aklın ve iradenin kontrolünde tutulacak bir duygudur. Eğitilmiş bir benlikte sevgiye dönüşür. Bu benlik insanın kendisiyle, insanlıkla ve doğayla bütünleşmesidir. Ben’in bir parçası olur.
Yani başa dönmem gereksede. Gene de sana dönmeyeceğim. Beni unut.
Ben, kavun likörü kokacağım.
Ve her fırsatta seni göt edeceğim.
Ne olursa olsun bildiğin, başarılı olacağına inandığın yolda , işte kim ne derse desin asla vazgeçme, tıpkı sağır kaplumbağa gibi davran...
