Borges, Shakespeare'in kendi içinde aslında hiç kimse olmadığından bahseder. Oyunculuk kariyerinin başlamasının ardında yatan tek neden ise diğer insanların "hiç kimse" olduğunu anlamasınlar diye "başka birisiymiş gibi yapma" alışkanlığını geliştirmesidir, ona göre.
Markete ya da pazara her gittiğimde gözlerim önce mantarları arar. Bakınırım uzun uzun, mutlaka bulurum sonunda. Öylece dururum karşılarında, gözlerimde çocuk gülüşlerimle, dalarım çocukluk anılarıma.
Büyümenin acılarıda büyüteceğini, bizleri birbirimizden uzaklaştıracağını bilmediğimiz yaşlardaydık o zamanlar.....
düşlerimi dövdüm bir dibekte / yaralarıma lapalar yaptım / patlıcanları
yoksa ben kırk yıldır tutulan bir sevgisizlik orucu muyum / söylesene Tanrım, ben
Adam tezgâhın üstünde doğramaya çalıştığı soğanlara baktı ilkin, sonra gözü bıçaklara kaydı. Yaklaştı. İçlerinden en büyük, en keskin bıçağı sımsıkı kavradı. Avazı çıktığı kadar bağırarak bıçağı yukarıya doğru kaldırdı.
Defalarca intihar eden, hastahanede yatıp ağır tedaviler gören, aile içinde tecavüze uğramış bir kadının çocukluğunda ve olgunluğunda yaşadıkları
...
Aldı eline, evirip çevirip baktı, yazılarını okudu. Zehir dedi, bildiğin zehir. Çok tehlikeli, değil fareleri adamı bile öldürür bu! Belirsiz bir aydınlık geçti yüzünden. Karmakarışık duygular kapladı içini. Karasızlıkla elindeki paketi tezgâhın üzerine koyup yemeği yapmaya devam etti.
...
Kendini bildi bileli depresyonla mücadele eden, dünyaya ve insanlara karşı içinde gün be gün kin ve nefret büyüten, ölümü yaşama yeğleyen....
Arafta
Bilinç Akışı
Tezer Özlü, Nilgün Marmara, Didem Madak
Tezer Özlü
