"Kitap okumak tehlikelidir; çünkü sonunda kendi beyninizi kullanmaya başlayabilirsiniz." - Mark Twain (kurgusal alıntı)"
"Kitap okumak tehlikelidir; çünkü sonunda kendi beyninizi kullanmaya başlayabilirsiniz." - Mark Twain (kurgusal alıntı)"
“ Sana dokunmak, hayatın içinde durup dinlenmek gibi. Sana dokunmak, nefes almak gibi. Sana dokunmak, tüm kelimeleri yakmak gibi. Sana dokunmak, tüm insanları affetmek gibi. Sana dokunmak, hayatı temize geçmek gibi. Sana dokunmak, ölüme inat gibi. “
Acımasız bir savaş bu. Gün ağarıyor yavaş yavaş. Bizim kronik fark ediyor ki bir savaş var ortada. Ama düşünceleriyle değil, sözcükleriyle değil. Bu savaş kendisinin kendisine açtığı bir savaş. Bir yandan saldırırken kendine bir yandan savunuyor kendini. Bir yandan yaralıyor kendini fakat derakap sarıyor yaralarını. Ne galip gelebiliyor
Gitmek
Yarını olmayan o sonsuz ülkeye kanat çırpmak bir başına…
Sonsuz sevgiyi ve sonsuz sevgiliyi aramak..
aslında sürekli aklıma takılan bi problemi dile getirdim..sanırım bunun cevabını hiç bulamayacağım..
‘ Şeytan diyor ki ‘sil numarasını; kapat telefonu; kaybol hayatın içinde!’ Bu his canavarca ağrıtıyor midemi.Tam da alışıyorken…’
İmkansızlığı yokluğun zindanda asıp
Vuslatı senin yüreğinde yaşamaya geliyorum
Hep bir parça çocuk kal. Büyüyenler ne kazanmış ki? Masumluğun, mutluluğun, aşkın zamanı çocuk kalmak. Son mazlumun durağı çocuk kalabilmek. Tüm hüznün, kederin ve derdin yamacı çocuk olabilmek. Belki de sadece karşılıksız SEVEBİLMEK... Çocuk olmak.
Ölüm, canımı alacak kadar gaddarsa; ben senin için ölümlere meydan okuyacak kadar gözü pek delikanlıydım..Ama şimdi ihanetinde ölmüş bir bedenin toprağa kök salmış yüreğini oynuyorum hayatın maskesiz ve karanlık sahnesinde..Hem de yönetmensiz ve seyircisiz !
Bugüne miras aldığım “yoksun”lar o kadar çok ki; mesela sen yoksun; senden bu yana; arada sebil olmuş kocaman bir zaman yok!
Bir doğum hatasıydı her yanım. ‘Güvendiğim bir dağ’ım bile olmadı ki kar yağdığında üzüleyim.
Erkekler neden ‘huysuz ve tatlı’ kadınları hiç unutamadıklarını söylerler ve bu söylemlerinde ne kadar inandırıcıdırlar?
Bedeli ödenmemiş mutluluklar vardır, hani kimi zaman neşeye boğar sevinçle, kimi zaman en inanılmaz oluru getirir önünüze.
Saçlarından rüzgarı, dudaklarından nefesi kıskanıyordum. Sensiz yaşamayacağımı düşünmüştüm. Yanılmışım sevgili.... Aldanmışım....Sana dair herşeyi yakalı uzun zaman oldu. Yalanlarında solmuş bir sevdayı karanlıklara gömeli çok oldu. Cümlelerimi yalnızlığa emanet ederken sana bir teşekkür borçluyum. Her ne kadar bana yalanı ve yalnızlığı öğretsen de sana bir teşekkür borçluyum. Bana "
Uzun zaman oldu "siz", "sen" olalı yüreğimde... Belki de bu yüzden anlamazlıktan gelirsiniz yine; ama bu yazıdaki "sen", "siz"siniz...
Tam o ana denk düştü, gözlerimin gözlerine demir atışı; takılı kalıp da göz bebeklerine...
Saniyelerce, dakikalarca seyretmek istedim...
Hüzün çöküp de kucağımıza bağdaş kurduğunda; herşey bir kondöktürün düdüğüne üfürmesi gibi soğuktu.
Bir tanem
Sen gideli uzun zaman olmadı
Bir ömür desem az gelir
Dönerken sakın unutma
Yanında götürdüğün kalbimi geri getir
Okadar derindeyiz ki, kaybolmuşuz; birbirimizi bulamıyoruz. Sadece seslerimizi duyuyoruz. Ne O beni ne de ben O'nu görebiliyorum. Ama aramızda öyle kuvvetli bir bağ var ki, her şeye rağmen bir bütünüz.
