Yapay İnsan
Amaç olmadan insan
nasıl hareket edebilir.
‘her gün hangi amaçların
peşindeyiz, görünen görünmeyen
bilinse, herkes saklanacak bir yer arardı.’
"Yazarlık, kahramanın macerasını yazmak değil, kahramanın kahvesini yanlış yapmakla başlar." – Franz Kafka"
"Yazarlık, kahramanın macerasını yazmak değil, kahramanın kahvesini yanlış yapmakla başlar." – Franz Kafka"
Amaç olmadan insan
nasıl hareket edebilir.
‘her gün hangi amaçların
peşindeyiz, görünen görünmeyen
bilinse, herkes saklanacak bir yer arardı.’
Şeffaf, temiz, pembemsi bir rengin içinde, tam ortada bir koyuluk var. Gittikçe büyüyor mu ne? İzin vermemem lazım… Bazı şeyler izin almıyor gerçekleşmek için. Geleceğini bilmek bir işe yaramıyor ki.
Yüklemler yerini beğenmiyor, özne zaten eksik. Madem öyle tümleçleri de boşa harcamayalım. Tümleçlerle anlaşamadığı zamanları oluyor insanın. Sorulmayan şeyleri söylüyor bazen tümleçler. “Şimdi onu sorduk mu?” demek geliyor insanın içinden. Sorulmayan şeyleri duymak tahammül edilmesi gereken bir durum oluyor bazen.
Laydy Macbeth ve Laydy Laina’nın acilen mutlu hissetmelerini sağlayacak sürprizler bekleniyor...
Ama sonuç değişmez; bir aşk, bir dostluk, bir insanlık biter.. Bir nefes daha ömürden gider… Bir bahar daha biter…
Neden bir anda kendine bakarsın bir yabancıya bakar gibi? Nasıl dışında kalabilirsin ki yaşamın, ansızın ayazda kalmış gibi?
Nefret duygusu sevgiden üstün bir duygu mudur? Daha mı kuvvetlidir aşkın gücü bağlılıktan?
Benimle ne savaş ne seviş. Öyle olduğun gibi kal. Bir paket sigaranın üstünde kimsenin bilmediği adın yazılı kalsın.
Zamanımızın insanı doyma duygusundan uzak,amaçsız ve yorgun dolaşıyor caddelerde....
Biliyorum dedim ya, bilmezken yazmayı, ya da yazmamaya dair söylediklerimde, açık kapıların aralığında sıkışıp kalmışlığım gibi, (gibisi fazla, mahsuru var mı) yüzüm kızarmaz benim...
Hayat çorbası çatlaktan sızıyor ; soğuyor . Üzerinde bağlayan kaymak gibi kırışıyor tenimiz ve titriyor ellerimiz . Sonra biz dört ölümü fark etmeden ve hatta bazısını çoğu zaman isteyerek yaşarken birileri beşinciye ağlıyor bizim yerimize .
Hayatı kabullenme konusunda başarısız oldum. Bahaneler uydursam kurtarır mıyım kendimi bu sorumluluktan bilemiyorum.. Almanlar kaybedince ben de kaybetmiş sayıldım. Yine de önemli olan katılmaktı..
Sevgilerimi yolluyorum sana ulasirmi bilmem ama...Hakettiklerin seninle olsun.
Şimdilik sadece Sendeyim,seni haberdar etmesemde…
Yüreğime “iyilik yağmurları” yağdırmayı bırakalı çok oldu... Mevsim artık hüzün çıkmazında… Şimdi acılar biriktiriyorum, kaçak yüreklerin yıkım çalışmalarında... Dokuz şiddetindeki depremler bile destekleyemiyor kayıp giden yüzünün -iha