• ÝzEdebiyat > Deneme > Yaþam |
1981
|
|
|
|
|
sevip sevýlemeyen sevdýgý tarafýndan terk edýlen hýc umadýgý býr anda sevgýsýný baska ýnsana veren ve ortada kalmýslýk sevgý, nefret, ýntýkam'ýn birleþtiðý enkazadan kurtulus..... |
|
1982
|
|
|
|
|
Þarkýcý mý inatçý ben mi anlamaya çalýþýyorum. Dakikalar geçiyor, dýþarýdaki ayak sesi kalbimin sesine yenik düþüyor. Öne eðilmiþ baþý tutup kaldýrmaya cesaret dahi edemiyorum. Susmaya yüz tutmuþ dilin çözülmesini beklemenin faydasý yok anlýyorum.
|
|
1983
|
|
|
|
|
Onların ışıltısı kamaştırır gözlerini. Kendini sınırlamayan; yaşamı boş verip, yalnız kendini dinleyen insanların ışıltısı. Çağlayan insanlar, y |
|
1984
|
|
|
|
|
Doðmak........................................Ölmek
....... . Arada kalansa yaþam...... |
|
1985
|
|
|
|
|
Mümkün müdür ki deðiþimin kendi kalmasý? Bir insanýn kendi kalarak deðiþmesi? Deðiþimi ve kalmayý, süregidenle duraðaný, gitmekle kalmayý ayný cümlede kullanmak doðru olur mu ki? Deneyelim... |
|
1986
|
|
|
|
|
Bir gün, elbet bir gün güneþ aydýnlýk tarafýný herkese gösterecek.
Ýnanýyorum.
Çünkü; aslýnda Allah seviyor bizi |
|
1987
|
|
|
|
|
Sevgili annemin doðum günü olduðu için ona bu þiiri yazdm. Sen yaþlanmýyorsun anneciðim, sadece zaman koþturuyor ve durdurmasý |
|
1988
|
|
|
|
|
Bir su damlasý denize düþtüðünde kendini umman sanýr. Sonra anlar ki bir hiçtir derya içinde. Dalgayla dalga, denizle deniz, güneþle buhar olsa da özünde çektiði acý birdir. Bir boþluðu doldururken, boþluk da kendisi olmuþtur. Ýçindeki boþluðu bir baþka boþlukla doldurmaya çalýþanlar, bu dünyadan bomboþ gitmiþtir. |
|
1989
|
|
|
|
|
yasanmisliklarin gorunen yuzuydu bu yazi |
|
1990
|
|
|
|
|
Hazan gecelerin gölgesi olur mu? |
|
1991
|
|
|
|
|
Benin tanýmý ve benlerin kavgasýna deðindim. |
|
1992
|
|
|
|
|
gece ya baþladý yakýnmalar ! |
|
1993
|
|
|
|
|
Kýpkýrmýzý batmakta olan güneþe bakýyorum, bir anda güneþ fona dönüþüyor çünkü daha yakýnýmda el ele bir çift görüyorum sahilde dolaþmaya çýkmýþ, gözümle fotoðraflarýný çekiyorum arka fonlarý kýpkýzýl bir güneþ... |
|
1994
|
|
1995
|
|
|
|
|
Aðlamak gözlerimizde çiçek açmasý gibi bir þeydir. Aðlamayý kedere dönüþtürmektense yanaklarýnda açmakta olan bir çiçeði hayal et ve onun suya ihtiyacý olduðunu düþün |
|
1996
|
|
|
|
|
Hayatýn içinde öyle çok insan yüzü var ki, ve de bir o kadar çok hayat hikayesi..Yaþam bir pamuk ipliðinde bahsedilen çaresiz insan yüzleri ise özürlü çocuk aileleri ve taþýdýklarý umutlar..Belki de onlar için yaþamak hepimizden daha aðýr bir yük.. |
|
1997
|
|
|
|
|
Varoluþun amacýna dair düþünceler |
|
1998
|
|
|
|
|
Uzak yollar, bitip tükenmez yollar özler kiþi…. Kýraç, sarý yollar, topraklý yollar… Kavisli, virajlý yollar… |
|
1999
|
|
|
|
|
Bizim için yarýnlar hiç tükenmez.
Yazýlacak öyküleri,
Diþçiye gitmeyi,
Anneanneyi aramayý,
Hep erteleriz.
Konser mi?
Þu sýnavlar bitsin, gideriz.
Okul biter, ortada ne gidilecek konser, ne de arkadaþlar kalýr.
|
|
2000
|
|
|
|
|
Ýnönü ailesinin son büyük ismi olan Erdal Ýnönü uzun ve dolu dolu bir ömür yaþadý. Fakat ömrünün son demleri hastalýklarla mücadele içinde geçti. ABD’de zorlu bir kanser tedavisi süreci geçirdi. Bir ara zatürreden muzdarip oldu. Tarihler 31 Ekim 2007’yi gösterdiðinde ABD’de, kan kanseri tedavisi gördüðü Houston kentinde hayata gözlerini kapadý. Tam 81 sene yaþamýþtý son büyük Ýnönü… Belki babasý kadar ses getiren iþler yapmamýþtý. Siyasette ‘ikinci adam’ mertebesine gelememiþti ama insan olarak halkýn gönlüne girmeyi baþarmýþtý. Sosyal demokrat zihniyette bir insandý. Fakat deðerlerimize karþý aþýrý uçlarda olmamýþtý hiçbir zaman. Bu milletin parasýyla okuduðunu unutmamýþtý. Milletine olan vefa borcunu ödemeye gayret etmiþti. Halka hiçbir zaman caka satmamýþtý.
|
|
Anasayfa
