|
Has Adam
(Nermin Güday Kaçar) 14 Þubat 2015 |
Toplumcu |
| |
 Her mahallenin bir delisi mutlaka vardýr. Bizim mahallenin delisi de Deli Ömer’ di. Onu bütün çocuklar ve köpekler çok severdi. O da onlarý. Çok fazla konuþmazdý Ömer. Konuþmak caný istemediði zamanlarda onunla anlaþmak da zordu zaten. Kelimeler, homurtu halinden çýkardý aðzýndan. Yine de biz anlardýk onun ne demek istediðini. Konuþtuðu zaman da susturmak için para veresimiz gelirdi. Kirliydi, pisti ama ondan hiç rahatsýz olmazdýk. Etrafýnda pervane olurduk. Sanki ona bizi çeken bir týlsým vardý.
|
|
|
Elvedâ Yalancý Aþkým!
(Nermin Güday Kaçar) 16 Ocak 2015 |
Aþk ve Romantizm |
| |
 Ne zaman caný sýkkýn olsa rýhtýmdaki koca çýnarýn altýna giderdi. Sonbahar gelmiþti. Dalgýn dalgýn otururken, esen rüzgârla savrulan bir yaprak ayaðýnýn dibine düþtü. Sararmýþtý. Hiçbir varlýk, zamana karþý koyamýyordu. Aþklar bile… |
|
|
Musa Firârda
(Nermin Güday Kaçar) 4 Ocak 2015 |
Toplumcu |
| |
| Tatlý bir kaþýntýyla kenarda durdu ve etrafýndan geçen insanlara aldýrmadan zevkle kaþýnmaya baþladý. Kaþýnmak onun için artýk çok sýradan bir iþ olmuþtu. Köpeði Karabaþ geldi aklýna. Karabaþ da durmadan kaþýnýrdý. Bir deri bir kemik olmasýna raðmen vücudunu taþýmakta zorlanýr, titreyen bacaklarýyla ayyaþlar gibi köyün tozlu yollarýnda, hem kaþýnýr, hem de yürümeye çalýþýrdý zavallý köpekçik… Yanýndan kadýnlar, erkekler, çocuklar gelip geçiyordu. Denize ve bu þehre geldiði günden bu yana bakmaya doyamýyordu. Denizi ilk kez görene kadar mavinin bu kadar güzel olduðunu fark etmemiþti. Deniz kadar güzel kadýnlar da vardý bu þehirde. Yanýndan geçerken erkeklerin ve kadýnlarýn kokularý yayýlýyordu görünmez bir hâle halinde. Bambaþka bir dünyanýn kokusunu hatta belki de cennetin kokularýný sürünmüþlerdi. Geldiði köy yerinde herkes ter ve yýllanmýþlýk kokardý oysa. Sarýþýný, esmeri, kumralý, uzun boylusu, hepsi birbirinden güzeldi. Anasý aklýna düþtü ansýzýn. Kara kuru, her yaný sarkmýþ... Yaþýný hesap etmeye kalkardý ara sýra da kafalarý karýþýrdý. Sen de yetmiþ, o desin seksen… Yüreðine ince, keskin, bir acý sýzý yerleþti. O ölmeseydi Musa gelir miydi bu koca þehre?
|
|
|
Bir Parça Simit
(Nermin Güday Kaçar) 19 Aralýk 2014 |
Çocuk |
| |
 Elindeki simitle kalakalmýþtý sokakta. Düþüncelerinden sýyrýldýðýnda etrafýna baktý. Simitçi yeni müþterilerle ilgileniyordu. Elindeki simide baktý. Simidi önce kokladý, sonra diþlerini geçirdi. Evine gitmek üzere yola koyuldu. Bir ara sanki uzaklardan Ali’ nin sesini duyduðunu hissetti.
“ Oðlum, hepsini yemeyeceksin, sadece on kuruþluk tamam mý “ |
|
|
Ya Benimsin Ya Topraðýn
(Nermin Güday Kaçar) 23 Kasým 2014 |
Aþk ve Romantizm |
| |
| Onu görmek benim için bir tutku haline gelmiþti. Onu düþünmediðim an yoktu neredeyse. Yolda, evde, iþ yerinde hatta tuvalette bile onu düþünüyordum. Aþk bu olmalýydý. O ise benim farkýmda bile deðildi. Onun dikkatini çekmek için her þeyi yapmýþtým. Fakat o bana karþý çok ilgisizdi.
|
|
|
Yazý - Yorum
(Nermin Güday Kaçar) 19 Kasým 2014 |
Günlük Olaylar |
| |
 Dýþarý çýktým.Iraklý bir erkek çocuðu caddede paten kayýyordu ve az daha bana çarpacaktý.
Bir an hafýzamý kaybettiðimi düþündüm. Burasý benim ülkemiydi?
|
|
|
Výdý VIdý
(Nermin Güday Kaçar) 14 Kasým 2014 |
Bireysel |
| |
 - Hu herif ! Bir bak hele bana. Ben, Huri kadýna gidiyom. Azcýk halleþip gelirim. Merak etme beni. Gelince de, tarhana çorbaný kaynatýrým.
- Gene nereye gidiyon be kadýn. Heç evde durduðun yok ki zati. Ýþin gücün elek satmak.
- Aman be, sen de benim gezmemi görüyon. Sen gayfeye giderken ben biþey demiyom.
|
|
|
Kardelen Çiçeðim
(Nermin Güday Kaçar) 13 Kasým 2014 |
Aþk ve Romantizm |
| |
 Karlar arasýnda açan kardelen çiçeðimdin
Kalbine giden bir yol bulmuþtum
Nasýl olduðunu anlamadan, aniden
Yerleþtim o güzel yüreðine… |
|
|
Þaþkýn Hýrsýz
(Nermin Güday Kaçar) 1 Kasým 2014 |
Toplumcu |
| |
| Koþarken nefes nefese kalmýþlardý. Arabaya bindiler ve uzaklaþtýlar. Bütün planlarý suya düþmüþtü. Planlarýnda bir hata vardý. Allah’ ýn bütün diðer günleri dururken neden Cuma gününü seçmiþlerdi ki! Tabii ki iþe yaramazdý. Herkes, ellerini dua için açtýðý anda onlar, günah iþlemeye yeltenmiþlerdi.
|
|
|
Aptal Âþýk
(Nermin Güday Kaçar) 29 Ekim 2014 |
Sevgi ve Arkadaþlýk |
| |
 Onu ilk kez rýhtýmda yürüyüþe çýktýðýmda görmüþtüm. Görünüþte kalabalýktan bunalmýþ ve kafasýný dinlemek için kendini rýhtýma atmýþ bir insanýn görüntüsü vardý. Üzerinde haki renkte bir takým elbisesi ,baþýnda da modasý geçmiþ türden bir fötr þapkasý ile tam bir Ýstanbul Beyefendisi görünümündeydi. Oturduðu bank sanki ona tahsis edilmiþ gibi ilk gördüðüm gün ve sonraki günlerde hep ayný yerde ve ayný vaziyette otururdu. Gözleri ufuk çizgisinin ötesinde bir yere takýlmýþ gibi uzun uzadýya bakardý. Günlük rutin yürüyüþlerim esnasýnda ona baktýkça, artan bir merak duygusunun varlýðýný fark ettim. Onun o vaziyeti, yüzüne yerleþmiþ hüzün beni daha çok meraka itiyordu. Kimdi? Neden hep o bankta ve kýmýltýsýz oturuyordu. Yüreðimi sýzlatan duruþu, onu bana gün geçtikçe yaklaþtýrýyordu.
|
|
|
| Tek amacým okumak, yazmak, benden geriye eserler býrakmak.
|
|
