Koþarken nefes nefese kalmýþlardý. Arabaya bindiler ve uzaklaþtýlar. Bütün planlarý suya düþmüþtü. Planlarýnda bir hata vardý. Allah’ ýn bütün diðer günleri dururken neden Cuma gününü seçmiþlerdi ki! Tabii ki iþe yaramazdý. Herkes, ellerini dua için açtýðý anda onlar, günah iþlemeye yeltenmiþlerdi.

Eve girdiðinde annesi evde yoktu. Mutlaka komþularla çene çalmaya gitmiþ olmalýydý. Derin bir nefes aldý ve banyoya girdi. Elini yýkadý, yüzüne su çarptý ve bitkin bir halde salona geçti. Heyecanla televizyonun kumandasýna bastý. Görünüþe göre olay, haber ajanslara ulaþmamýþ olmalýydý. Baþý çatlayacak gibi aðrýyordu. Ayaklarýný uzattý; bir sigara yaktý. Gözlerini açmakta zorlanýyordu. Yaþadýðý stres, sinirlerini de germiþti. Sigarasýný bitirdikten sonra kül tablasýnda söndürdü. Sýr bu yüzden kaç kez yangýn tehlikesi atlatmýþtý. En iyisi biraz uyumaktý. Upuzun yattý kanepeye.

Uyandýðýnda annesi gelmiþti. Kadýn, bütün stresini dedikoduyla atmýþ olmalýydý ki ona bu kez ses etmedi. Komþular da týpký annesi gibi meraklýlardý. Geldiði günden o yana týpký polis gibi sorguluyorlar ya da onu izliyorlardý. O doðal davranýyor fakat yine de bakýþlarýndan tedirgin oluyordu. Kadýnýn yaptýðý yemekleri sildi süpürdü ve yine ayný yerine kuruldu. Bir taraftan televizyon izliyor, diðer taraftan ise gündüz yaþadýklarýný irdeliyordu. Oðlunun hali anasýnýn gözünden kaçmamýþtý. Yine bir terslik vardý da neydi? Bilemiyordu. Babasýndan ayrý çekmiþti, oðlundan ayrý çekiyordu. Adam ölüp gitmiþ, yerine yadigâr olarak kendisinden farklý versiyonu oðlunu býrakmýþtý. Ne etsindi. Baþa gelen çekiliyordu. Geldiðinden bu yana kapýya gelen arkadaþlarýyla hýmýr hýmýr konuþup duruyordu. Ne zaman akýllanacaðýný merak ediyor, her zaman olmasa da arada bir Allah’ a dua ediyordu oðlu için. Oðluna dik dik baktý.

“ Hele bir bak bana! Sen gene baþýný belaya mý soktun? Ne bu halin. Ayný tencere dibi gibi kapkara suratýn. Zaten komþularýn sorularýndan býktým.Rahat dur! “

“Baþýmda výdý výdý edip durma be! Amma çok konuþuyon ha! Babamý gönderdin öte tarafa þimdi sýra bende galiba. Ne yapacam. Oturuyorum iþte dizinin dibinde. Örgü mü öreceksin, bulaþýk mý yýkayacaksýn… Rahat býrak beni. “
“ Ýþine gelmeyince ayný baban gibi böðürürsün karþýmda. Ben diyeceðimi dedim sana.”

Annesi mutfaða gitti; o da televizyonuyla baþ baþa kaldý. Odanýn içi sigara dumanýndan tilki yuvasýna dönmüþtü. Kadýn söylenerek girdi odaya ve bir köþeye oturdu. Eline aldýðý örgüsünü örmeye baþladý. Her ilmik atýþýnda, sabýr isteði gizliydi sanki. Þaka þuka þak. Þak þuka þaka…

Her þey o arkadaþý olacak Murat’ ýn yüzündendi. Aklýna gelmeyeni sokuyordu. Hapse girmesine de o sebep olmamýþ mýydý zaten. Bunlar aklýna geldikçe Murat’ a kýzmayý býrakýyor, kendine kýzýyordu. Murat ile uzun yýllardýr arkadaþlardý. Bir türlü kopamamýþtý ondan. Ýlk hýrsýzlýðý onunla yapmýþlardý. O zaman çalmak ona eðlence gibi gelmiþti. Ýlk hýrsýzlýklarý uzak mahalledeki bir marketten aldýklarý çikolataydý. Heyecanla çýkmýþlar, marketçinin ruhu bile duymamýþtý. Sonra her hýrsýzlýklarý daha da zevk verir hale gelmiþti. Yakalanmasýna sebep olan hýrsýzlýk diðerlerine göre daha büyük bir eylemdi. Benzin istasyonunda soygun yapmaya kalkmýþlar fakat çuvallamýþlardý. Murat ne yapýp edip sývýþmýþ, kendisi yakayý ele vermiþti. Hapishane hayatýna bir türlü alýþamamýþtý. Günlerin ve gecelerin farký yoktu orada. Zaman, sanki bir asýr gibiydi. Her türlü insan vardý. Hýrlýsý, hýrsýzý, cinsi sapýðý, katili, gaspçýsý , teröristi… En sonunda, bir yolunu bularak kaçmýþtý hapisten. Kaçtýðýný annesine dahi söylememiþti.

Yerinden doðruldu telaþla. Olayý gören olmuþ muydu? Ýçinden “ Yok ya olayýn tanýklarý beni nasýl tanýyacaklar. Kar maskesi vardý. Üstelik, arabada plaka bile yoktu. Yok yok bulamazlar beni. “ diye geçirdi içinden ve takrar uzandý rahatça.

Murat ve Halis’ i o günden sonra görmemiþti. Bütün emekleri boþa gitmiþti. O soygun ile neler yapacaktý. Belki o parayla yurtdýþýna da kaçabilecekti. Üç aydýr yakayý ele vermemiþti. Ama mutlaka birinin aklýna evini aramak gelebilirdi. O da onun sonu demekti. Meraktan çatlayacak gibiydi. Murat’ý birkaç kez aramýþ fakat ulaþamamýþtý. Yakalanmýþ olabilir miydi? Yakalanmýþ olsaydý mutlaka haberi olurdu. Murat, anýnda öter ve polisler kapýsýna dayanýrdý. Evin içinde durmadan dolaþýyordu. Ýçinde, sebebini bilmediði bir sýkýntý vardý. Televizyon kanallarýný geziyor, huzursuz davranýþlar sergiliyordu. Evde duramayacaðýný anlayýnca evden çýktý gitti.

Yolda Murat’ ý tekrar aradý. Birkaç kez aramadan sonra ulaþmýþtý arkadaþýna. Onun da morali bozuk olmalýydý ki sýkýcý bir konuþmanýn sonunda kapattý telefonu. Yolda, bir lokantanýn önünden geçerken, içeriden nefis yemek kokusuyla içeri girdi. Cebinde son kalan parayý da bitirdi. Cep delik, cepken delik bir halde evine döndü. Bundan sonra dýþarý çýkmak haramdý ona. Anasýna yað yakacak, ondan resmen para dilenecekti. O da saymaya baþlayacaktý. “ Ýþe girsene, böyle camýþ gibi evde yatacaðýna “ diyecekti. Kadýn da haklýydý. Bir kuru emekli maaþýyla bu deðirmen nasýl dönecekti. Bazen, dünyaya geliþ sebebine bile þaþýyordu. Ne iþe yarardý kendisi.

Ýyice yorulmuþtu artýk. Düþünceleriyle soðuk savaþtan, yakalanma korkusundan sinirleri harap olmuþtu. Zil çalsa, kalbi çarpmaya baþlýyordu. En iyisi uyumaktý. Uykusunun arasýnda, zil durmadan çalýyordu. Kýmýldanmadý. Nasýlsa annesi açardý kapýyý. Israrla çalmaya devam ediyordu. Sonunda söylenerek kapýya gitti. Birden irkildi. Kapýnýn ardýnda telsiz seslerini duydu. Telaþa kapýldý. Yan tarafýn camýna yöneldi. Camý açtý. Ýkinci kat olmasýna raðmen yüksek sayýlmazdý. En azýndan yakalanmaktan iyiydi. Kapý ýsrarla çalýnmaya devam ediyordu. Cama çýktý. Mesafeyi ölçtü, tarttý. Tam atlamaya niyetlendiði sýrada kapý açýldý. Kapýda, annesinin arkasýnda duran polis, silahýný çoktan ona doðrultmuþ ve teslim olmasýný söylüyordu. Annesine baktý. Kadýn þaþkýn ve çaresiz kendisine bakýyordu. Korkmuþtu. Pencereden indi ve ellerini havaya kaldýrdý. Sona gelmiþti. Daha doðrusu ilk baþa dönmüþtü. Ýçinden kendine küfürler yaðdýrýyordu. “ Geri zekalý, hapishaneden kaçtýn, kaçtýðýn yetmedi bir de soyguna kalkýþtýn. Geri zekalý, evine neden geri döndün. Tabi ki enselerler seni. Peki ama nasýl buldular beni? “
Bu sorunun cevabýný Emniyette aldý. Cemaatin Cuma namazýný kýlmasýný fýrsat bilerek izledikleri kuyumcuyu soymaya kalkmýþlardý. Ýçeride nöbet bekleyen dükkân sahibine aldýrmadan iþ makinalarýyla demirleri kesmiþler fakat o sýrada dükkan sahibi ateþ etmiþti onlara. O sýrada, eliyle cama dokunmuþ, parmak izini býrakmýþtý cama. Hep kendi suçuydu. Her iþi bok ettiði gibi bunu da bok etmiþti. Yok yok onun suçu deðildi. Yanlýþ gün seçmiþlerdi. Cuma günü soygun olur muydu? Olan yine kendisine olmuþtu. Murat yine yoktu ortalarda. Kendine küfürler yaðdýrarak, polisin verdiði çayý içmeye baþladý.


Nermin Güday Kaçar