Güz güneþi ufkun ötesinde yavaþ yavaþ dünyanýn bir yüzünü terkediyordu. Ýnsanlar akþam telaþýný koþuþturmak için fýrsat bilmiþler gibi saldýrýya uðramýþ karýnca yuvasýnýn karýncalarýný aratmadan o yana bu yana koþuþturuyorlardý. Koþuþturanlarýn hiç biri ellerini çenesine dayamýþ, dizleri ve dirseklerini bir birine kenetlemiþ baþý öne eðik oturan adama dikkat etmiyordu. oradan geçen her insan þöyle bir dönüp bakýyor, bakar bakmaz hemen bakacak baþka bir yer arýyordu. Adamýn yüzünde gördükleri her neyse belkide bakan herkesi korkutuyordu. Ve bakan her insan korkan insan ne yaparsa onu yapýyordu; kaçýyordu…

Adam orta yaþlýydý. Ancak yüzünde kadim yýllara ait bir sürü çizgi vardý. Çektiði her acýyý yüzüne kazýmýþtý adam. Ve yüzündeki çizgiler sayýlamayacak kadar çoktu. Parkýn adamýn oturduðu tarafýndan sýkça geçenler her akþam üstü o bankta o adamý yine o durumda görürlerdi. Ancak kimse selam vermeyi denememiþti. Kimse adam konuþabiliyormu bilmiyordu. Adam arada bir sigara yakar, bir nefes çeker, ellerini yüzüne dayar; ve sigarayý sað elinin iþaret parmaðý ile orta parmaðý arasýna sýkýþtýrýr, sigara öyle kendi kendine yanardý. Adam her sigaradan yalnýzca bir nefes çeker, gerisini havaya hediye ederrdi.

Adam orta boylu, çöp gibi incecik biriydi. Yüzü bir birine girmiþ çizgilerle karma karýþýk, yüzündeki kemikler yüksekçe olduðundan çizgileri daha belirgin halde gösteriyorlardý. Burnu kemerli ve küçüktü. Gözlerinin rengi belirgin deðildi. alnýnýn sol alt köþesinde bir býçak yarasý vardý. Saçlarý sýk olmakla beraber hep daðýnýktý. Adamýn saçlarý üzerinden koyun sürüsü geçmiþ çimlere benziyordu. Ellerinin üstü çatlaklarla doluydu. Parmaklarý kýsmen küt, parmak üçlarý nedendir bilinmez sap sarýydý. Ancak tüm bunlarýn aksine adamýn elbiseleri düzgün ve temizdi. Adamýn hýrpani vücut yapýsýnýn tam tersi olan elbiseleri güne küsmek üzere olan güz güneþinin altýnda “sen batarsan bat. Nasýlsa biz varýz, her yeri aydýnlatýrýz.” Dercesine pýrýl pýrýldý.