24 nisan 2011. bu tarihi her yere yazmak geliyor içimden. Neden mi? Bu tarih benim doðum günüme karþýlýk geliyor. Ama bu senenin özel ve önemli bir yeri var. Bu sene doðum günümde sadece benim için tasarlanmýþ, baþka hiç kimsenin sahip olamayacaðý güzel bir hediye aldým. Bu öyle bir hediye ki, insanýn kendini dünyanýn en özel insaný hissetmesini saðlayacak bir hediye. Bu öyle bir hediye ki, en lüks maðazalarýn vitrinlerinde bile hiç kimsenin bulamayacaðý bir hediye. Tümüyle bana ait, tümüyle benim için tasarlanmýþ ve bana göre eþsiz bir hediye. Þimdi okuyan da dünyanýn ya da ölümsüzlüðün baðýþlandýðýný zannedecek bana. Ama ölümsüzlük bu kadar eþsiz midir bilmiyorum. Hem tek baþýna ölümsüzlük de ne ki. Hediye mi yoksa cezamý, bu ayrý bir varoluþçuluk tartýþmasý. Býrakalým onlarý zamanýn varoluþçu filozoflarý tartýþsýn. Ben hediye diyordum en son. Sadece benim için tasarlanmýþ bir hediye... evet bu gün benim doðum günüm. Uzun süre önce güneþ bu burçtayken çýðlýk çýðlýða gözlerimi açmýþým dünyaya. Bilmem kaç yýl önce bu gün dünya nüfusuna baþlangýçta sýradan bir bebek daha katýlmýþ ve bu zamanla ben olmuþum. Ýþte bu gün o uzun süre önce olan olayý iyiki olmuþ diye kutluyoruz. Yukarýda bahsettiðim hediyeyi alýncaya kadar, doðum günü denilen þey bana gereksiz, garip ve saçma gelen bir gün olarak hayatýn çemberinin içinde hayatla birlikte dönüp duran bir boþ kavrandan baþka bir þey deðildi. Ve ansýzýn, apansýz geliverdi hediye. Ve bir anda bir þeyler deðiþti.

Peki neydi o hediye? Kýsa zamanda kurulmuþ, kýsa sürede temeli atýlýp, hatta üzerine dostluðun gökdeleni dikilmiþ bir dostluða sahibim artýk. Bilirsin, ben sözcüklerin deðerini düþürmemek için elimden geleni yaparým. Ve dost sözcüðü bu sözcüðü gerçekten hak edip yaþayanlar için hayatýn insana eþsiz bir armaðanýdýr. Bu sözcüðü kullanacaklarým arasýna girmiþ biri olduðun, ve uzun uzun bahsettiðim, hatta uzun uzun bahsedeceðim eþsiz hediyeyi hak ettiðimi düþündüðün için çok þanslý biri olduðuma inanýyorum. Ve bu inancý yaþamamý saðladýðýn için gerçekten çok teþekkür ediyorum. ve hiç beklemediðim anda böyle muhteþem bir hediyeyle beni karþýlayýp þaþýrtabildiðin için seni kutluyorum sevgili dostum. Evet, giriþ kolaydý. Hemen yazý verdim. Peki þimdiden sonrasý? Peki þimdi nasýl yazacaðým o hediyenin bende hangi kapýlarý açýp hangi kapýlarý kapattýðýný? Peki þimdi nasýl anlatacaðým sana bu hediyenin bende neleri deðiþtirdiðini?

Öncelikle kesinlikle bu hediyeyi küçümsemeyi, sýradan bir þeydi demeyi sonsuza dek yasaklýyorum. Ve bunu yapmak için o kadar çok nedenim varki, yazarak bitiremem. Ama ben yine de bu yasaðýn uygulanacaðýndan emin olmak için bir ikitanesini yazayým. Öncelikle bu kesinlikle senin yapmaya alýþýk olduðun bir eylem deðil. Daha önce yaptýðýn benzerleriyle karþýlaþtýrsak bile, bu gerçekten farklý bir þey. Çünkü, sen yazdýn, seslendirdin, ve ben dinlerken benimleydin. Þimdi soru þu sevgili dostum: bu üçünün ayný anda yapýldýðý kaç hatýra var hayatýnda? Sýfýr dediðini duyar gibi oluyorum. Birinin ya da ikisinin olduðu hatýralarýn vardýr eminim. Ama bu kadarýnýn yani üçünün birden yanyana olduðu bir hatýranýn daha olduðunu sanmýyorum. Ýþte sýrf bu nedenle bile, bu hediyenin benim için özel olduðu kadar senin için de özel olduðunu söyleyebilirim. Ve bunun kabul edilmemesinin imkansýz olduðunu bilerek söyleyebilirim hemde.

Hediyeni aldýðýmda, zaten daha önce gelmiþ olan özel bir hediyenin sarhoþluðuyla boðuþmaktaydým. Ýþte tam da o sarhoþluk halindeyken beni buldu, vurdu hediye. Bir an için tatlý bir düþün tam ortasýndayým sandým. Ama düþ deðildi, tümüyle gerçekti. Gerçekti ve apaçýktý her þey. Belki bilmem kaç kilometre vardý yazan ve okuyan arasýnda. Ama kalpler birlikte atýyordu o anda. Ve hediyedeki o sadelik, duruluk ve açýklýk gülümsetirken göz kapaklarýnýn ardýndaki musluklarýn da lastiðini kurcalayýp duruyordu. Söyleyip yazabileceðim pek çok þey var. Ama biliyorum sen bu satýrlarý okurken olayý abarttýðýmý, sana göre sýradan bir þey büyüttükçe büyüttüðümü düþünüp ellerini yüzüne kapatacaksýn. Lütfen hemen çek ellerini yüzünden. Ve bu kahrolasý dünya gerçekten gülümseyen bir yüz ve bir çift göz görsün. Çünkü þunu tüm kalbimle söyleyebilirim ki, her sözcüðün, hatta her harfin altýný hak ettiðine dair paraf edip öyle gönderebilirim. Bir an için bile bunlarý abarttýðýmý düþünenleri de katýksýz hýnçla düþmaným ilan eder, her fýrsatta gazabýmla yüzleþmesini saðlayabilirim.

Artýk yavaþ yavaþ bitireyim yazmayý. Biliyorum teþekkür yetersiz. Ama þunlarý da söylemeden geçemeyeceðim. Tüm kalbimle ve bilincimle teþekkür ediyorum. ve muhteþem hediyen sonunda anladým ki, sýrf bu hediyeyi almak için bile iyiki doðdum, ve iyiki varým. Ve teþekkürler. Hem de çok.
Sevimsiz ve kocaman canavar kýlýðýnda hayatý bir birine katan delinin biri.