Kırık dökük hayatlarımız var;

Yaşandıkça yarım kalan çoğu zaman

Hatırlandıkça unutuluan,

Düşündükçe kabus olan,

Sonu bulunamayan hayatlarımız var...



Belirsiz hayallerimiz var;

"belirsiz" diyorum

Çünkü umutsuzluk el değmemiş hayallerimize bile bulaşmış,

Çoktan ele geçirilmiş yarınlarımız,

Ve elimizde kalan paramparça hayallerimiz var...



Endişeli bakışlarımız var;

Dünyaya, insanlara, birbirimize,

Olan biten her şeye,

Masum çocuklara baktıkça "Yazık!" dedirten her şeye,

Artık yaralanmış bakışlarımız var...



Korku dolu sevdalarımız var;

Sonunu yaşamadan bitirmekten korktuğumuz,

Başlamadan güvenmekten kaçtığımız,

Devam ettikçe yapamadığımız,

Sevemediğimiz, hissedemediğimiz, dokunamadığımız sevdalarımız var...



Kocaman haykırışlarımız var;

Sahibini bilemediğimiz,

Bilsekte yüzüne bağırmaktan çekindiğimiz,

Yalan dolan her şeye,

Yarım kalmış haykırışlarımız var...



Kabullenemediğimiz gerçeklerimiz var;

Asla üstüne konduramadığımız süslü yalanlarımız,

Israrla "evet" demekten kaçtığımız,

Koskoca yanlış deryasında kaybolan gerçeklerimiz var...



Nesilden nesle aktarılan yanlış hayatlarımız,

Kabul görmeyi bekleyen doğrularımız,

Başkalarının boyunduruğundaki umutlarımız,

Cehenneme döndürdüğümüz aslı mutlu oyunlarımız,

Yalanlarımız - gerçeklerimiz,

Aşklarımız- sevmelerimiz- nefretlerimiz,

Zıtlıklarımız - benzerliklerimiz,

Kabullenmişliklerimiz,

Mutluluk oyunlarımız,

Dolu dolu yaşanmış sahte gülüşlerimiz,

Umutlarımız, hayallerimiz...



Ama her şeyin sonunda bizi bekleyen;

Kocaman bir isyanımız,

Adaletsiz bir dünyamız,



Ve evet bildiniz;



Kendi ellerimizle çekilmez hale getirdiğimiz

Kırık dökük hayatlarımız var !...