*Dünyada sefalete mahkûm edilmiş milyarlarca insan varken, kimse bana insanlıktan, uygarlıktan bahsetmesin!
*Aşk esarettir; kişi kendi eliyle takar prangalarını.
*Öyle bir söz söyle ki, bir insanı ya düşündürsün ya da güldürsün.
*Eline her terazi alanı doğrudan, haktan yana zannetme!
*Yalancı “Ben yalancıyım!” der mi? Demez. İşte dürüst de “Ben dürüstüm.” Demez.
*Akıllı görünmeye çalışan bir aptaldan daha komik bir şey var mı bu dünyada?
*Sevinç paylaşıldıkça çoğalırmış. İyi de, kiminle paylaşacağım? İnsanların bazıları sevincimi paylaşmak istemiyor, bazıları da paylaşıyormuş gibi yapıyor.
*İyiliğe: gücün yetiyorsa yap, sözün geçiyorsa yaptır, elin uzanıyorsa al, gözün görüyorsa bak…
*Zulmü zalimler yapar, alçaklar alkışlar, gafiller bakar.
*Mahkemeye kadı yaptığın tilkiden tavuklara karşı adil davranmasını bekleyemezsin.
*Gülüşün sana sağlık, dostuna rahatlık, düşmanına hasetlik veriyorsa; lütfen gülmeye devam et.
*Evet hayat bir tiyatrodur; ama bu tiyatroya her gelen aynı oyunu seyretmez. Kiminin seyrettiği komedidir, kiminin trajedidir, kiminin ise dramdır. Bir de opera, operet gibi müzikli oyunları seyredenler vardır; ama bunların sayısı çok azdır.
*Giden ya döner ya da dönmez. Sen kalana bak.
*Hayatı olduğu gibi kabullenmelisin, çünkü olmasını istediğin gibi bir hayata hiç ulaşamayabilirsin.
*”Dünya beni anlamıyor!” diye yakınacağına, sen dünyayı anlamaya çalış. O zaman dünyanın seni neden anlamadığını da fark edersin ve anlaşılır olmanın yolunu da öğrenirsin.
*Adam düşünmekten korkuyor, iyilik yapacak diye ödü kopuyor, çaldıklarını mezara götüremeyeceğini bildiği için üzülüyor, aklınca ölümden kaçıyor ya da öteki dünyasını garantiye alıyor ve asla rahat değil; hep huzursuz, hep huzursuz…
(Yakında kitap olarak bastırmayı düşündüğüm Oruç Baba'dan Aforizmalar-2 ön çalışmasından alınmıştır.)