Ders kitaplarının arasında,
Gizli gizli okuduğumuz Red Kit'ler den,
Teksas Tommiks lerden,yazılıda hiiiç sormazlardı...

En iyi top oynayan arkadaşımız,
Ayhan'dı Mahallede,
Herkes onun takımında olmak için can atardı,
Kimse ayağından kolay kolay top alamazdı,
Bu çocuk Fenerbahçe'de bile oynar derdim.

Televizyonlarda,Beyaz Gölge fırtınası,
Cümle alem,mahalle aralarındaki,seyyar potalarda,
Ha babam de babam basket oynuyor;
Bir ben hariç,yetenek sıfır,
Sadece seyirci makamındayız...

Mahalle maçları,o zamanki,
Fener-Beşiktaş derbisi kadar önemli,
Ya kolasına,ya da baklavasına,
Onu bir kalem geç,
Birde ti'ye alınmak var doyasıya...

Haftanın beş günü hava pırıl pırıl,
Cumartesi maç yapacağız,
Allah'ın işi işte,her taraf yağmur çamur...

Arada bir elbiselerle,Akdeniz Caddesinden,
Taaa Anıtkabir'e kadar,yavaş tempoda koş gel,
Terli terli soğuk suları iç;hasta ol...
Eşofman nerdee o zaman.
Konvers giyen çocuklara gıptayla bakılıyor,
Samimiysen,''Lan arada ver de ben giyeyim''muhabbetleri...

Yeni yeni satranç öğrenmişiz,
Kendimizi Karpov,Kasparov sanıyoruz.
Herkese beş hamlede,bilemedin on hamlede mat.
Adamlar bizden iki sene önce öğrenmiş,
Sonra da cını cını dur...
Yenilmedimki,yenilmedimki,terk...

Bir türlü öğrenemedik,şu Yüzbaşı Tommiks'in,
Rütbesi niye hiç yükselmedi...