Babam İstanbul’dan eve her döndüğünde
benim bir tarafımda kırık çıkık
dizlerimde yara bere
sayısını unuttum ağaçtan düştüğümün kaç kere...

Yaramazlıklarımın tavan yaptığı yıllardı
zibidi arkadaşlarımın da hepsi yaramazdı
onlara uymasam
vallahide olmaz tefe koyarlardı beni...

Anneni dinlesene oğlum
sana söylediklerim
bir kulağından giriyor
öbür kulağından çıkıyor
nasıl olacak böyle...

Dur bakayım
bir daha ki sefere
ellerimle kulaklarımın birini tıkayayım
belki çıkıp gitmez bir şeyler aklımda kalır...

Babam eve her döndüğünde
ben yer ile yeksan
ah ki ah şu çocukluktan bir çıksam...