Bizler çocukluk yýllarýnda hep bir arada güler, eðlenir, oynardýk... Çoðu zaman akrabalar ile tatiller yaptýðýmýz olurdu... Ekonomik zorluklar olsa da çok da tavan yapmýþ bir durumda deðildi o eski zamanlarda...

Teyze Çocuklarý, benim kuzenler, bu gün kýrklý yaþlarý geçmiþ olsalar bile aramýza katýldýklarýnda çok ufaktýlar... Epey yaþ farkýmýz olsa da her ortamda iyi anlaþýrýz yine de... Ýpek ve Mert canlarým onlar benim, diðer kuzenlerim gibi onlarý da çok severim. Beraber satrançta oynadýk, zamanýnda tatillere de gittik, bilardo, masa tenisi de oynadýk, bisiklete bindik, yaptýk bir þeyler, zevkle, coþku ve muhabbetle..

Ýpekçiyim daha küçükken rahmetli babam, eniþtem, teyzemler tatile gitmiþiz Didim'e... Yeni yeni aðzýndan kelimeler çýkýyor, konuþturmaya çalýþýyorlar ''Anne, baba, kelimelerinde sýkýntý yok gibi, hadi kýzým bir de eniþte de bakalým.'' Yok, demiyor, demeyecek gibi... Ertesi gün bir daha ''Hadi yavrum eniþte de söyle bakalým çok kolay.'' Yok, yok, demeyecek galiba...

Sonra bir gün yine eniþte kelimesini söyletmeye çalýþýrken aðzýndan o küçücük haliyle Neniþ kelimesi çýktý, tabi biz yattýk yerlere, rahmetli babam eniþte olacakken oldu Neniþ... Öyle dilimize oturdu ki bu kelime Neniþ aþaðý Neniþ yukarý, babamýn adý unutulur oldu...

Bir müddet sonra Ankara'ya döndük. Annem bile babama Neniþ demeye baþladý, kafamýzda soru iþaretleri ''Yahu bizim babamýzýn adý neydi hay Allah!'' Eniþtem ile bir araya geldiler mi onlarda babama Neniþ demeye baþladýlar, hatta aramýzda espri oldu ''Babam nüfus idaresine baþ vurup da ismini Neniþ mi yapsa ya da isminin yanýna Neniþ diye nüfus cüzdanýna ekletse, diye sürekli konuþur ve gülüþür olduk...

Uzun yýllar Neniþ aþaðý Neniþ yukarý, rahmetli babamda hiç itiraz edip, yok yahu benim ismim o deðil demedi, hoþ görü ile o kendine takýlan lakap üstüne oturdu... Çok oldu Neniþ aramýzdan ayrýlalý, rahmetle yad edelim..