Dedem öyle bakýyor bana,
Ne var ne yok diyor,duvardaki resminden.
Tut ellerimi bir dede,
Görüþürüz nasýl olsa bir gün ötelerde...
Çook uzaklarda da olsan,
Sen koydun ya,memnunum ismimden.

Sen gittikten sonra,
Çok deðiþti memleket dede,
Baþýmýza gelenleri görmedin;göremedin.
Besinlerimize hormon katýlýnca,
Duygu ve düþüncelerimizde hormonlaþtý,
Ýnsan gibi insanlar kalmadý,
Çoðu insanlýktan uzaklaþtý...

Paramýzýn para olduðu,deðerli olduðu zamanlar,
Çook gerilerde kaldý...
Ýnterneti,bilgisayarý,yaþayýp da göremedin.
Metro,hýzlý tren,onlarada yetiþemedin.
Olsun,canýn saðolsun,iyi ki dedemdin...

Ýyilik,güzellik,merhamet duygularý,
Ýnsanlarý terkeder oldu yavaþ yavaþ.
Dünya'nýn her tarafý,kin ve nefret dolu,
Çarpýþýyor insanlar,sonu gelmez bir savaþ...
Tekrar gönderelim deseler seni buralara,
Yemin olsun dede,
Gelmek istemezsin,ne denizlere,ne de karalara...