Kendinden daha uyanık insanları işe aldığın zaman, senin onlardan daha uyanık olduğunu kanıtlamış oluyorsun. -R. H. Grant |
|
||||||||||
|
Günlerdir oturduğum bu balkon köşesinde, bu sabah aydınlığında bir şey farkettim. Bu saatlerde tüm iç sıkıntılarımdan uzaklaşıp, mutlu ve kaygısız hissediyorum kendimi. Acılarım, pişmanlıklarım, umutsuzluklarım, gece boyu gözyaşları içindeki çırpınışlarım silinip gidiyor. Yaşamayı sevdiğimi haykırmak geliyor içimden... Gün ışığının beni böylesine mutlu hissettirdiğini farketmiş miydim daha önce? Evet! Zaman zaman olmuştu bu... Uzun bir yolculuk sonrasında Erdek Limanındaki sabah saatleri... Nerden geldi şimdi bu benim aklıma? Deniz özleminden olsa gerek! Gecelerdir boğuşup duruyordum kendimle ve hayatla... Şimdi içim nasıl rahat, öylesine dinginim, huzurluyum, gerçek ben’i buldum, kendimi... Kolay olmadı bunu yapmak, yani kendimi bulmak... Acı çektim, yıprandım, karanlıklarda dolaşıp durdum. Ama zor da olsa, acı çekerek de olsa ulaştım işte kendime... Demek ki acının kol gezdiği o karanlık yollardan geçmem gerekiyormuş, kendimi bulmak için... Demek ki binlerce gözyaşı dökmem, bir dolu ölüm yaşamam gerekiyormuş. Önce kaybetmem gerekiyormuş kazanmam için... Gülmek için ağlamam, sevinmek için üzülmem, konuşmak için susmam ve gerçekten sevmek için nefret etmem gerekiyormuş... Bana yüklenilen tüm anlamlardan, tüm sıfatlardan arınmam gerekiyormuş kendime kalmam için... Ne güvercin’im artık, ne kardelen, ne kedi, ne de yıldız... Hiçbirşeyim. Sadece Pelin’im. Kendimleyim... Şimdi aydınlık bir zamandayım. Herşeyi görebiliyorum tüm çıplaklığıyla... Aldanmak yok artık... Oradan oraya savrulmak yok... Çelişki yok... Bunca zamandır kör bir kuyunun içinde yaşıyormuşum da bunu ben bile bilmiyormuşum meğer... O kör kuyuda değilim artık, aydınlıktayım. Aydınlığa ilk çıktığımda önce gözlerim kamaştı, sonra yandı, alışmıştı çünkü karanlığa... Yanarken yaşlar aktı gözlerimden... O yaşlar tüm kötülüklerden, acılardan, pişmanlıklardan arınmamın resmiydi. Ve işte şimdi görüyorum. Hayatı, aşkı, mutluluğu, sevgiyi, vefayı, dostluğu görüyorum. Aydınlıktayım. Şükürler olsun! Yeni bir hayata başlıyorum. Yüzümde gülümsemelerin en güzeli, yüreğim ferah... Hayat başlıyor... Yepyeni, umutlu... Pelin Karcı
İzEdebiyat yazarı olarak seçeceğiniz yazıları kendi kişisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluşturmak için burayı tıklayın.
|
|
| Şiir | Öykü | Roman | Deneme | Eleştiri | İnceleme | Bilimsel | Yazarlar | Babıali Kütüphanesi | Yazar Kütüphaneleri | Yaratıcı Yazarlık | Katılım | İletişim | Yasallık | Saklılık & Gizlilik | Yayın İlkeleri | İzEdebiyat? | SSS | Künye | Üye Girişi | |
Book Cover Zone
Premade Book Covers
İzEdebiyat bir İzlenim Yapım sitesidir. © İzlenim
Yapım, 2024 | © PELİN KARCI, 2024
İzEdebiyat'da yayınlanan bütün yazılar, telif hakları yasalarınca korunmaktadır. Tümü yazarlarının ya da telif hakkı sahiplerinin izniyle sitemizde yer almaktadır. Yazarların ya da telif hakkı sahiplerinin izni olmaksızın sitede yer alan metinlerin -kısa alıntı ve tanıtımlar dışında- herhangi bir biçimde basılması/yayınlanması kesinlikle yasaktır. Ayrıntılı bilgi icin Yasallık bölümüne bkz. |