Soğuk ve yağmurlu bir günde sıcacık bir merhaba ile başladı her şey.
O buz gibi soğuk günde öyle ılık ılık indin ki yüreğime , sevgiye susamış gönül dallarıma can suyu oldun umut oldun.

Umudun rengi maviydi , aynı adımın anlamı gibi...

Dedin yüreğim yüreğine dokundu bu yüzden sevdik birbirimizi. Bir mavi boncuk ve bir mor menekşe benden sana..! Seni çok seviyorum bunu asla unutma...!

Öyle sevdim ki seni, gönlümün sırça sarayına padişah yaptım. Bu da yetmedi korktum bırakırda bir gün gidersin diye , başladım ilmek ilmek düğüm, düğüm nakış gibi, gökyüzünün mavisini, gelin duvağının saf beyazlığını, Kırmızının ateşini, yeşilin kutsallığını ,pembenin masumiyetini ve ipeğin zarifliğini katarak yüreğime işlemeye seni. Sevdim seni, seninde beni sevmeni umut ederek...

Sen kendi dünyasında Aşk’a aşık, Aşkı tek bir şeyde değil her yerde her şeyde arayan deli bir adam. Ben Aşkı sen de bulduğunu sanan kör bir aşık.

Zaman oldu, gecenin perçemini seninle taradım. Günün yüzünü seninle yıkadım.
Zaman oldu , zamansız bahar tomurcukları açtı yüreğim.
Zaman oldu, uğruna siyah inciler döktü ki gözlerim.
Zaman oldu, senden kilometrelerce uzakta bile bir kalp atışı kadar yakın oldun..

Ve Bir zaman oldu .. Ben sen oldum ..Sen..Ben..ve birde sevdamız...

Bak sevdam, bu sabahta hazırladım kahvaltımızı.. Tavşan kanı çayını demledim. Ekmeklerini kızarttım. Sevdiğin reçelden de koydum...Belki fark etmezsin ama tutam tutam sevgi de ektim masamızın her bir köşesine...

Dışarısı yine soğuk... Yağmurda atıştırmaya başladı... Birazdan hızlanır... O zaman hiç gelmezsin belki... Zaten o kadar uzun zaman oldu ki sen gideli....

Ne olur artık gel.. Bak mor menekşende benimle... Avuçlarımda gittiğin günden beri biriktirdiğim umudum.. mavi boncuklarım..

Hadi sevdiğim, Hadi yüzümün gülen yanı...

Söyle hala gelmeyecek misin...?

Söyle hala sevmeyecek misin beni ...?