Sen yaşamımın bir parçası olmaktan çıktığın gün; daha da yakınıma sokulup kanayamayan bir yara olup çıktın içimde... eskisinden daha da çok acıyor şimdi sol yanım! Sen benden gittiğin gün, ben yarım kalmışım meğer... hiç bir işe yaramayan yarım bir beden bıraktın arkanda...
Sırtını karayellere verip giderken ,yüreğimde mevsim değişti sanki... sonbahar ve artık müptelam olmaya başlayan kara kış... hep kışlara gebe kalmış bir yürek bıraktın buz kesmiş yüreğinle sonumuzu belirlerken...
Sen; herşeyimi gözlerimi kırpmadan önüne serdiğim insan, yanında ufuklara bakmaya ihitiyaç duymadığım sevgili... sen içimde hala kulaklarımı çınlatan aşk uğultusu...
Gİtmek, bitmek, bitirmek zorunda mıydın? Güneşi bir daha göremeyeceğimi bile bile bunu bana yapmış olmanı anlamamı bekleme benden. Güneşimdin , şimdiyse gecemsin... ama öyle bir gece ki; ne yıldızları var ne de ayı... söylesene sen bu kadar zalim miydin hep?
Sen aşkı tanımamış , küçük bir çocuktun düşüncelerimde. aşkı öğrendiğin için mi gittin benden?Aşk acı çekmektir, acı çektirmektir; yarım bırakmak,yarım kalmaktır dememiştim ki sana oysa... aşkı aşk yapan acısını çekmektir dememiştim ki...
sen gittin çocuksu düşlerim de gitti, sen bittin guguklu saatimin pilide bitti... sen gittiğinden beri yelkovan olduğu yere sanki park etti.
Hiç bir işe yaramıyor artık acıyla ezilmiş bedenim. Umutlarım kaybedilmiş bir savaşta sağ kurtulmuş, yüzü yerde gezen bir asker misali... hayallerim korsanların yağmalamasına direnememiş batık bir gemi sanki... düşlerim kan revan içinde uyanılan korkulu dakikalardan başka bir şey değil ki gittiğinden beri...
bir enkaz yığınından başka bir şey değilim nicedir. Sen kangren olmuş kolumsun artık....