İLK AŞKIMA…

Aşka ilk inanışım sendin. Eğer aşk vazgeçilmez olsaydı önce sen beni yokluğuna mecbur bırakmazdın. Bilirsin kızların ilk aşkları babalarıdır. Büyüyünce babamla evleneceğim derdim çocukluğumun masumiyetiyle. Aşka olan inancımı seninle kaybettim.
Küçücük omuzlarıma kocaman bir ailenin sorumluluğunu yüklediğinde vazgeçtim aşktan. Çocuksu düşlerimi de beraberinde götürdüğünde öğrendim aşkın acı halini.
Dümeni elime verip gittiğinde başladım ailemin rotasını belirlemeye. Alabora etmeden, kayıplar vermeden kaptanı olmaya çalıştım gemimizin. Küçücük ellerimin idare etmeye çalıştığı dümen çok ağırdı yüreğim için. Ben büyüdükçe dümen küçüldü belki ama kaçırdığım yılların karasına bir hayli uzaktım artık.
İlk defa yoruldum baba! İlk defa korkuyorum alabora olmaktan. En büyük aşkım sendin ve gittin. Şimdi aşkım demeye korktuğum biri daha var. Daha büyük dümenlere, daha büyük acılara mecalim yok. İlk kez rotam belirsiz, yolumu bilmiyorum...