Milli Onurumuz Nereye ?

Tam, bir haftadýr Ýsrail, acýmasýzca önce Gazze sonra da Lübnan‘a

havadan, karadan ve denizden bombardýman yapýyor. Filistin ve Lübnan adeta tarumar edildi. Dün, akþam saatlerinde sadece Beyrut’ta ölenlerin sayýsýnýn 256 olduðu açýklandý. Ne acýdýr ki bu sayýnýn 230 ‘u sivil ve bunlarýn yarýsýndan fazlasý da çocuklar ve kadýnlar. Peki, ne bu kadar çoluk çocuk dinlemeden katliam gibi saldýrýlarda bulunmanýn sebebi; Filistin’de ki Hizbullah örgütü tarafýndan kaçýrýlan iki Ýsrail askerinin iade edilmemesi.



Ýstanbul’un yarýsý kadar nüfusu olan bir devlet kaçýrýlan iki askeri için dünyayý adeta elinde oynatarak sadece Lübnan’a binlerce roket atýp,

Uçak ve gemilerle bombardýman yapýyor. Bizim ise son üç günde verdiðimiz þehit sayýsý tam on beþ! Hala, üstü kapalý icazet arayýþý içindeyiz. Türk devleti, tarihinin en onursuz günlerini geçiriyor. Büyük Türkiye Cumhuriyeti’nin onuru, haysiyeti baþka bir devletin iki dudaðý arasýnda olamaz. Burnumuzun dibinde bulunan Kandil Daðý’nda ki teröristleri vurmak için çok saygýdeðer ABD ‘den icazet bekliyoruz.



Þimdi sormak gerek, bizim askerimiz Ýsrail askerinden bu kadar mý deðersiz? Tabii ki bunu 20 yaþlarýnda ki oðullarýnýn tabutuna sarýlan anne, babalarýna sormak gerekir. Çünkü ateþ düþtüðü yeri yakar. Ankara’dan ahkâm kesen, icazet bekleyenleri deðil.



Büyük Atatürk dýþ iliþkilerde olmazsa olmaz koþulumuz ‘’MÜTEKABÝLÝYETTÝR’’ demiþti. Yani, karþýlýklý olmak. Býrakýn karþýlýklý olabilmeyi, tam olarak baðýmsýz bir devlete, hele yetmiþ milyonluk nüfusuyla bölgesel bir dev güce sahip olan bir devlete yaraþýr davranýþlarda bile bulunamýyoruz. Afrika ülkeleri bile bize

vize uygularken biz hiç kimseye vize uygulayamýyoruz. Avrupa Topluluðu’na girerken bizim gibi üye olmadan önce gümrük birliði

antlaþmasýný imzalayan kaç ülke vardýr, acaba? Ankara Ticaret Odasý Baþkaný Sayýn Aygün, sadece gümrük birliðimizden doðan zararýmýz onlarca milyar dolar olduðunu tespit ettirmiþti.

Ama teröre harcanan maddi kaynak son yirmi yýlda 250 milyar dolarýn yanýnda çok önemli deðil tabii ki. Ya, þehit verdiklerimizin gencecik oðullarýmýzýn bedeli? Þehit olduklarýnda ailelerine ödenen tazminat 6.000–15.000 YTL civarýnda, bu arada eðer þehit olduklarý sýrada kullandýklarý bir askeri araca veya teçhizata zarar verdiklerinden dolayý dava açýlmazsa.!*





Ya gazi oldularsa 214 YTL olan gazilik aylýðý ile hayat mücadelesinde

yapayalnýz kalacaklardýr. Gazilik maaþý, asgari emekli maaþýn en az iki katýna çýkarýlmalý. Þehitlik tazminatlarýnda kabul edilebilir rakamlara yükseltilmelidir. Savaþan insanýmýzýn birde geride kalacak ailesini düþünerek buruk savaþmasý önlenmeli. Gazilerimizin insanca yaþamasý için, iþ bulmada öncelikleri arttýrýlmalý, gerekirse gaziye iþverenlerin gelir vergisi stopajlarý kaldýrýlmalý, onlara Ýþkur tarafýndan ücretsiz meslek kazandýrma, geliþtirme kurslarý verilmeli. Bunlar için bütçede gerekli fon acilen oluþturulmalý. Gazisine, þehidine deðer vermeyen bir devlet görüntüsü bir an önce düzeltilmelidir.



Ve sonucu ne olursa olsun, masa baþý gücümüz ile gerekli yaptýrýmlarý uygulatamýyorsak, onurlu bir devlet gibi davranmalý ve Kandil Daðý’ný Kandil Ovasý’na dönüþtürüp, dümdüz yapmalýyýz. Yýllardýr böyle olmuþtur. Masa baþý gücünü elde etmek için meydanlarda kazanmak gerekmektedir. Türkiye Cumhuriyeti çok güçlü bir devlettir ve artýk bu gücünün farkýna vararak dirayetle erdemle yönetilmelidir...



Mehmet SALÝH



*(Karar Dairesi:AYÝM 2.D. ,Karar Tarihi:26.05.2004,Karar No: E.2002/713,Karar No: K.2004/466)