İzEdebiyat - BİNNUR EDİSAN - Yazmak ve Yaşamak

Altı yıla yakın bir süredir izedebiyat’ın yedi mevsimi yaşadığım bahçesinde içimden geldiği gibi yazıyorum. Tarifi mümkün olmayan binbir duyguyla karşılaştığım bu edebiyat sitesinde uzun süredir var olan şanslılarından biriyim…

Kimi zaman keskin , kimi zaman ruh okşayan , kimi zamansa mutluluktan ağlatan yorumlarla karşılaştım.İlginç bir dünya…Yıllardır internete girip maillerime bile bakacak zamanı bazen bulamadım ama izedebiyat’ı hiçbir zaman es geçemedim.Yüreğimin yazan yanı kopamadı bu dünyadan…

Ne zaman bunalıp kaçacak bir yer arasam klavyeye dokunan parmaklarımla aştım dertlerimi.Yazılarıma gelen yorumlarda hayat buldu satırlarım.

Kendimden kaçarak çekip gittiğim şehirlerde yazılarımı okuyan dostlarımın yüreğini yüreğimde hissettim.Yüzünü görmediğim yüzlerce arkadaş ve çok sağlam dostlar kazandım.Yazılarımda ruh halimi anlayan ve yüreğime yüreğiyle seslenen dostlar…

Günlük bloğuna ‘yüzerken ağladım mı?’ yazdığım gecenin sabahında Kader’in ‘Yüzerken ağladın mı bir tanem, iyi misin?’ diye gelen maili okuduğumda duygularımın tarifi maalesef yok.İyi olduğuma dair sesimi duyurmak için aradığımdaysa ‘Telefonda adını görünce heyecanlandım’ diyen o güzel yüreğinin tarifi olmadığı gibi.Geçtiğimiz haftalarda bir araya gelip karşılıklı uzun uzun sohbet ettiğimiz gün, yıllardan beri dostmuşuz gibi hayatlarımız konuşmuştu…

İzmir güzeli Esra’nın yazılarımı seslendirip bana gönderdiği gün yaşadığım duygu selinde ağlamamam imkansızdı.Yazdıkların beni anlatıyor seni tanıyorum ben, deyişindeki içtenliği de hafızamdan silmem mümkün değil.

Sevgili Hasan’ın Antalya’nın güneşinin başıma geçtiği ve dermansız kaldığım bir öğleden sonrasında ‘Issız bir adaya giderken yanınıza ne alırdınız sorusunun cevabı gibisiniz.’ diye yazdığı maile katılarak gülmem tesadüf olamaz.Adıma yazdığı akrostiş şiirini ve kitabımın isim babası olmasını da belirtmeden geçemeyeceğim.Teşekkürler Hasan…

Hayatıma iyi niyetle dokunan ve birkaçı hariç görmediğim insanlar mutlu olmam ve artık yüzümün gülmesi için çaba sarf ederken hayatın anlamını bulmam zor olmadı.

Beni ablası ilan eden şeker Dilek’in kardeşim olmasından duyduğum derin mutluluk ve bir sabah kaldığım otelin girişinde hoş geldiniz, diyen ılık sesi hala içimde…Artık hayata karışacağına ve mutlu olmayı deneyeceğine dair bana söz verdiği gün nasıl huzurla uyuduğumu bir ben bilirim…

‘Ölümler’ başlıklı yazımdan çok etkilenen ve her okuduğunda ağlayan anneciğimin ‘ kaldır şu yazıyı annem nolur.’ diye rica ettiği gün yorumları okuduğumda ‘Ölüm benim için tek kurtuluş yoluydu bu boş ve anlamsız dünyadan.Yazınızdan sonra kendime geldim...’ diyen minik yüreğin hayata dönüşüyle nasıl irkilmezdim…

Ve İsimlerini teker teker yazamadığım daha nice dostlar…Maillerinde hayat hikayelerini içtenlikle anlatan nice dostlar…

Bu arada herkes yazılarıma bayılmadı elbette.Yazılarımdan nefret eden, içerikteki ağdalaşmış arabeski okumak istemediğini söyleyen eleştiriler de aldım…Bazen kırıldım, bazen sinirlendim ama çoğu zaman da haklı buldum onları.Özellikle yazılarımdan nefret eden Sevgili Polat’ın yıllarca e-mailime yazdığı keskin eleştirilerini sabırla okudum.Şimdi çok sevdiğim dostlarım arasında olması, bana hayata farklı açılardan bakabilme yetisini kazandırması da asla tesadüf olamaz:)

Hülasa; izedebiyat bana hem sihirli kelimeleri şaha kaldıran yazar dostlar kazandırdı hem de müthiş okurlar.

Sevgilerimle…
BİNNUR EDİSAN