Otesi yok ki bu koprunun
Gidesi yok ki gelenin
Var olup yok olmaya can atan
Attıgi cani hice sayan bir solungac gibi insan...

Kosedeki kopegin gozlerinden akmıs
Su olmamis bir hatira
Bitmeyen bir an gibi geriye kalan...
Olmuyor,
İnanmiyor zamanin sovalyeleri hayallerime
Her adimda baska yol çikiyor bu kentin labirentlerinde
Bir baska mektup avutuyor atan nabzini depremlerin.

Toprak emiyor surgun edilmis gozyaslarini
Bir avuca birakiyor geceyle beraber
Uykuya ceviriyor yorgun bedenleri
Sukutsuz bir ruyada renksizlesiyor dokunuslar
Var gucuyle bakiyor bir kadin topladigi tum isikla
Zifiri bir karanlikta
Ruhlarimiza

Eziliyor dogrular parca parca
Yanlislarin ekseninde
Yikiliyor zamanin mabetleri
Seffaf bir bebegin avuclarinda
Her cizgisinde eriyor gibi gercek
Umursayarak agliyor huznun katmanlarinda
Bilmeden soluyor zehirlerini dunyanin
Bitiyor filmler,
Karariyor gelecek olanin bilekleri
Tıp oynanmis bir geceden miras kaliyor su satirlar
Emekleyerek silkinince...

Su oluyor aktigi yeri temizleyen
Ten misali kabariyor kelimeler dizelerde
Bir inilti
Bir soluk ciglik
Tirmaniyor besiklerin merdivenlerinde
İnadina mi insan oluyor uyuyan bebek
Oluruna mi susuyor buyuyen cocuk
???

kadere inanmissa buyutecler
oya oya islenecek demektir iskeletinde kitaplarin zamirler
saf yenilgiler yaşayip kayip uclarinda bucaksiz sahillerin
Denemesiz, sürmesiz bir gelin olacakmis mevsim
Su olmus kar,
Toprak emmis
Siir olmus zaman.












Bitecekmis gibi gorunurmus her sey her zaman
İnaninca masallarin perdelerine evvel zaman.