Zenci gırtlağına sahip bir kadının sesi yankılanıyor
Çıtlayan mor ampülün etrafında.
İskenderi yiyor biri ön taraftaki balkonda.
Çorba içiyor küçük kız arabaların tozlu lastiklerine karşı öbür tarafta.
Çöpü karıştıran çocukların aradıkları;
Ateri salonunun önünde oyuna benzer bir eğlence belki de.
Kararsızım yanımda oturan kadının ırkından.
Ateşin renginden
Gelecek çayın tadından
Ve ses tellerime konan kuşlardan.

Bir çığlık attı köşede dilenci.
Akşam vaktiydi
Alarmların işlevsizliği gibi bir sesti
Dönüp bakmadı kimse
Benden başka hiç kimse.
(Sebepsizdi çığlıkları adamın.
Gözleri yerinde değildi ya göremedim
Neredeydi kör yaşamı).

Ya sokak çocukları neredeydiler?
Bir deniz kızının incili göğüslerinde mi uyumuşlar?
Şarkı söyleyen kadını mı kaçırmışlar?
Çabuk mu bitirmişler yemeklerini kedicikler?

Çöpler toplandı.
Çay soğuk geldi.
Kuşlar uçtu gitti.

Kör dilenci hastalanmış.
Ateşi çıkmış.
Ah be amcam,
Ah be yaşam,
Nerede ışıltılı kitaplar,
Suskun çocuklarla dolu programlar?
Topuklu ayakkabılı güzel kadınlar siz söyleyin:
     -Nerde büyüsüz anların şatafatlı hatıraları?
     -Dövmeli vücutların çıplak resim seansları?
Duyulmayan şarkıları dinleyen kraliçelere sesleniyorum:
     -Kaç kedi yer artıklarınızı?
     -Kim yakmış Roma’dan başka, sizin ruhlarınızı?
Görünmeyen yalnızlıkları görenler, size lafım yok.
Cenneti arayanlar lütfen siz dışarı çıkın.
Kalanlarla devamı olacaksa eğer,
Önce cevapların sağlaması yapılmalı
Sonra teneffüs.
     Kör dilenci ölmüşmüş...