Nefes birde heves...



Aralýyorum kýsacýk kestirdiðin saçlarýný, usulca onlarýn diplerine bakýyorum, diðer yana dönüyorsun gizemin saçlarýnda kalýyor.Yine ayný ciddi duruþ var suratýnda sanki halen sokakta yürüyorsun.Korkusuzca ve bana uyurken bile güçlü bir gçrüntü veriyorsun.Hani benim korkularým sisin içinde bir çocuktu.



Sürmeli gözlerin_aslýnda yatmazdýn sürmelerini çýkarmadan, akmýþ göz altlarýna, ya sabah uyandýðýmda seni kötü görürsem, bilirsin dýþa önem veririm, aslýnda hiçde vermem biliyormusun.Yorganý kaldýrýyorum...



Hep yastýðýn geniþ yerini yanýmdakine býrakýrým ve duvar dibinde yatarým üþümesin, badi parmaðýmla yüzüne dokunuyorum biraz kýmýldýyor yorgun bir tek dudaklarýný kýmýldatýyor anlamadýðým bir þeyler söylüyor, içim titriyor konuþunca ben bir baþkasýný taklittim bu yatakta.Hani o okuduklarýmýn en iyi yazarýný...



Biraz yapmacýk olmayayým diyorum, çok az hemde, sadece ben olabilmek nede zormuþ, hele nefsini eðitemiyen biri (benim) için.Aklýmda ilk yaptýklarýmý tekrarlayarak ayný sevgiye devam ediyorum.Zorlanýyorum...


Badi parmaðým yanaðýnda çok sessiz geziniyor, yanaðýndaki tüyler benim sisim, korkuyorum gezinirken yanaðýnda hayal ettikçe daha bir geçmiþ görselliði canlanýyor, yüzünü bana dönüyor, nede çok isterdim...


Yataðýn yanýna küçük bir tabure koyup oturuyorum, böyle görmek var, böyle hakim olmak var, zaman geçirmek, yaptýðýný ertesi gün baþkalarýna olaðanüstü anlatmamak var, tükürmek var þimdi kendine, yüzleþmek...



Sabah ve balkondayým, çýplaðým sende benim gibi çýplak en kuytu yerini görüyorum, utanmýyorsun, bende utanmýyorum, gökte zamana dua ediyorum, sol yanýmýzdan karanlýklar boþalýyor dün geceki zevk’ in deðil hakim olmanýn mükafatý diyorum sana bu korkma sen korkunca saçlarýnda korkacak ve saçlarýnda benim sis içindeki korkularým defalarca yanaklarýn deðiþecek ben yine ayný yaþadýklarýmý gözüme getirip yanýna oturacaðým sabah ve yine sabah olacak...


NOT;Ne zaman gazete alsam birinci sayfada tecvüz haberleri, ergenliðini yaþamamýþ çocuklarýn tam hayat diye tanýþacaklarý gerçeklere yakýn olduklarý sýrada bir sipermin kurbaný, bir köleliðin, hayvani varoluþun.Bunu yapanlar hiçmi zamaný düþünmezler, korkularýný, kederle bakýyorum gazetelere ben artýk yine kim kurban diye, bu yazým bunun içindi...Hepinizi sevgiyle selamlýyorum...Bülent Yalçýnkaya...