BİR AKŞAMÜSTÜ -- 2

Akşam çöktü yine şehrin üzerine
Çöktüğü gibi ben de karardım hayallerimde
Sensizliğin başıboşluğu sardı dört bir yanımı
Kapanın içine sıkışıp kalmış gibi
Hayatın içinde sıkıştım kaldım
Umutsuzluklarımı ve hayallerimi kaybederek
Derin keder denizinin içinde boğularak
Yitip gittim bir akşamüstü
Tuttuğum takımın rakibine yenildiği gün
Sanki bende hayata karşı verdiğim
Savaşta derin yaralar alarak kaybettim
Belki de bir hiç uğrunaydı bütün hepsi
Belki de kazanabilirdim bu savaşı
Umutsuzluğu umuda,     
Hayalleri gerçeğe,
Kötüyü iyiye çevirebilirdim
Diğer her bir güzelliğin
Derinlerde saklı duran özüne dönmesi gibi
Ben de hayata karşı bir zafer kazanabilirdim
Bir akşamüstü yitip gideceğime
Belki de zaferimi kutluyor olurdum
Sevdiğimin gözlerine dalıp
Onunla bir ömrü geçirmeye evet derdim
Böyle evimin penceresinin önünde durup
Akşamüstünün güzelliğine bakarak yetineceğime
Sevdiğimle mutlu yarınlara bakabilirdim
Her bir güzelliğe umut dolu gözlerle baktığım gibi
Hayata da sevdiğime de öyle bakardım
Hem kendimi hem de sevdiğimi
Mutlu etmek adına geçirirdim bir ömrü
Böyle sessiz sakin akşamüstünü seyredeceğime
Atılırdım bir maceraya
Sevdiğimle ve içimdeki aşkla
Sıyrılıp giderdim hayat denen garipliğin içerisinden
Uzaklara doğru kaybolup giderdim
Böyle bir başına kalıp kaybolup gideceğime
Ellerini tuttuğum sevdiğimle
Giderdim uzak diyarlara doğru
Ardımdaki kötü hayata bakmadan