İSMİNİ SEN KOY

Evlat gibidir aşk
Bir yanın ayrılmak istese de ondan
Diğer yanın bırakamaz onu bir ömür boyu
Ben de bırakamıyorum seni
Uzaklaşmak istesemde senden
O büyülü sesini duydukça kulaklarımda,
O derin bakışlarını hissettikçe üzerimde
O can alıcı dudaklarını öptükçe her seferinde
Dayanmaz ki bu yürek
Feda eder kendini senin yolunda
Keşke sen de bırakmasan beni bir ömür
Ama sen çoktan aldın yolunu ve gittin benden
Geride bir tek kırılmış bir kalbim
Ve ağlayan bedenimden başka bir şey kalmadı
Üzgün halimle soluyorum bilmediğim bir yerde
Çöküyor tüm güzel günlerim bir çırpıda
Ama solsamda bir köşede bitsede bedenim bir yerlerde
Yüreğim ve hafızam hala seninle bir duruyor
Ayrılık ikimizin sonunu bir meçhul yaptıysa
Bunun adını sen koy bana düşmez
Sen evlat gibi olan aşkımıza ihanet ederken
Beni bir anda ölüme doğru yollarken