Bu eski malikâneyi satýn alýrken yüreðimde büyük bir coþkuyla birlikte aklýmda bin bir türlü plan vardý. Köylülerin dillerinde dolaþan ruh hikâyelerine de doðal olarak kulak asmamýþtým. Þimdiyse burada, bu karanlýk odada öylece týkýlýp kaldým iþte. Korkudan tir tir titriyorum. Bulduðum günlüðü karýþtýrýrken bir ipucu arýyorum. Kurtulmak için… Ondan… Vakti zamanýnda Ruth’a hayatý zindan etmiþ bu adamýn ruhu þimdi de benim peþimde. Her yerde resimleri hâlâ asýlý olduðuna göre, Ruth ereðine ulaþamamýþ, yenilen olmuþ, belli. Peki ya ben? Günahým neydi? Nasýl çýkacaðým bu odadan? Resminin olmadýðý tek odayý buldum ve yerleþtim ama bu odada geçen birkaç saatten sonra ortalýðý karýþtýrdýðýmda dehþet bir manzarayla karþýlaþtým. Oymalý ahþap sandýðýn içi ve dolabýn üst rafý yýðýn yýðýn kemik doluydu. Ýnsan ve hayvan kemiðini ayýrabilecek bilimsel vasýflardan yoksunum belki ama benim yöntemim de iþe yaradý. Tüm kemikleri döküp önüme, yapboz misali yerleþtirdim doðru yerlerine. Bilin bakalým ne çýktý! Tam yedi adet insan bedeni… Onlar da ayný þeyi yapmýþ olmalýlar, resmin olmadýðý tek odaya kaçmýþ… Ama iþte ölümden kurtulamamýþlar. Peki nasýl öldüler. Günlüðe tekrar bakmalý.

../../….
Öldün. Ýnanamýyorum. Sen yoksun!

../../….
Senden kurtulamadým deðil mi! Ölümün, hýrçýn yaðmurlarýn kurak topraklarý iþgaline benzer bir ferahlýk vermiþti bana oysa. Tedirgin edici, iðne iðne batan, bir yara gibi incecik cýzýrdayan varlýðýndan kurtulduðumu sanmýþtým. Sadece ben mi? Tüm aile bireyleri aðlayacaðým diye iyice zorlanmýþ, birkaç damla gözyaþý dökebilmek için ne de çabalamýþtý. Baþarabilenlerse, bu birkaç damlanýn sevincine kapýlmýþtý da; gözlerindeki -dini yayýnlardaki hýzlandýrýlmýþ çiçek açýþlarýný anýmsatan- gülümsemelerinin farkýna dahi varmamýþtý. Kepazelikti konu komþuya karþý. Biliyorduk. Bir cenazenin içten içe fokurdayan, bastýrýlmaya çalýþýlan ama yüreklerin orasýndan burasýndan istemsiz pörtleyiveren, atýlamamýþ sevinç çýðlýklarý barýndýrmasý.

../../….
Ölümünün üzerinden dokuz gün geçti. Bugün, cenazedeki þekerlemeli havayý unutturabilmek gayretiyle, evdeki her odaya bir adet resmini astýk. Bunu, kendimizi el âleme karþý aklamak için olduðu kadar, senin otoritenden kurtulmayý beceremediðimiz için de yaptýk. Belki biraz da suçluluk hissi… Suçlu olacak yanýmýz yok; kazaydý beyninin löp löp daðýlmasý akabinde aðdalý bir sývýnýn duvarlarýmýzý boyamasý. Ama yine de birini kanlar içinde görüp de yüreðinin, pespembe ve akýþkan bir þerbet kývamýnda tatlý tatlý kaynamasý, insaný biraz da olsa suçlu kýlýyor iþte.

../../….
Bugün tam üç ay oldu. Ölümünle gelen sevinç dalgasý kursaklarýmýzda çakýl taþlarý gibi dizi dizi sýralandý. Bizi nefessiz kýldý. Çünkü ölümün, etkini silmek bir yana korkularýmýzý arttýrarak – malum ruh hikâyeleri vs.- pekiþtirdi. Ölümsüzlük? Böyle bir þey mi? Öyle ki, senden sonra düzen milimetrik þaþmalar dahi göstermedi. Kimse senin koyduðun bir kuralý bozup da yenisini koymaya cesaret edemedi. Günlük iþler teklemeden ve týpatýp sürüyor. Konuþulan konular dahi ayný. (Ölümünü hiç konuþmuyoruz – ölmemiþsin gibi.) Hepimiz, sýnýrlarý kalýn puntolarla çizilmiþ hayatlarýmýza devam ediyoruz. Tek bir çýkýntý, taþkýnlýk yok; ya da þöyle parlaklýðýyla akýllara durgunluk veren bir huzme süzülemiyor o kalýn surlarý aþýp da. Hizmetçi kadýn tüm iþlerini önceden belirlenmiþ düzende yapýyor. Hâlbuki ben beþ çayýndan sonra büyük salonda oturup nakýþ iþlemek istiyorum. Akþam altýyý sen belirlemiþtin, salonun toz alma saati olarak. Hepimiz odalarýmýza çekilirdik o saatte - tabii misafirimiz yoksa.

../../….
Bugün, bir þeycik demeye cesaret edemeden, saat altýda salonda oturdum. Bu sessiz bir isyandý. Hizmetçi kadýnýn öyle bir bakýþý vardý ki… Sanýlýr, seni pek sever. Hepimiz gibi o da nefret ederdi hâlbuki senden. Korkuyor hâlâ, belli – bedeninin çürüme süreci yaðmur yüklü bulutlar gibi aðýr ve kasvetli otoriteni hafifletemedi. Gözleri dehþete bürümüþ, cesim cesim açýldý. Hatta aðzýný dahi açtý da, cesaret edip kelam edecek sandým. Son anda farkýna vardý yaptýðýnýn, kapattý kara dudaklarýný. Ama gözleri o korkunç bakýþýna devam etti. Elimdekini býrakýp sinirli hareketlerle yerimden kalktým, odama attým kendimi. Ama senden kaçýþ yok… Ýþte resmin…

../../….
Sen her yerdesin. Ruhunun bir delik bulup göklerden süzüldüðüne eminim. Ýzlendiðimizi biliyorum. Her þeyi gördün. Ardýnda býraktýðýn rahatlama gayretindeki güruhtan yakýnýp yakýnýp da, kafasýný þiþirdin belki göksel meleklerin. Olur ya, dilekçeler verdin, þikâyetlerde bulundun. Moru ala, alý sarýya harmanlayýp denizin mavisine kan kýrmýzýsý katýp karýþtýrdýn oralarý. Kavgalar ettin sakin mi sakin. (Hep sakindin. Ve bu hâlinle sinir bozucuydun.) Zamansýz ölümünün bir þekilde telafisini istedin. Daha genç sayýlýrdýn – ölmek için. (Bana sorarsan çokça geçkindi ruhun – yaþamak için.) Hem arkanda býraktýklarýn ne yapardý sensiz. Bizi düþündün, ha?! Kinci ve inatçýydýn da. Bir konuda seni reddetmek, hayat boyu sürecek bir belaya bulaþmak demekti. Oradakiler de anlamýþ olmalýlar bunu. Onlarýn durumu daha da vahim - sonsuz bela. Senden kurtulmak için de -iþte bize hiç mi hiç acýmadan- ruhunun sýzýp yeryüzünde dolanmasýna izin vermiþ olmalýlar. (Anlaþýlmaz diyemem bu kötücül tutumlarý.)

../../….
O resimlerin ta kendisi olduðunu biliyorum. Göz hapsindeyim ya, gözlerim hapiste. Hep yerlerde sürünüyor bakýþlarým. Senin olman gerekirdi ama iþte ben bir hayalet oldum; baþý hep öne eðik, evin içinde dolanýp duran bir ruhtan farkým kalmadý. Ne zaman kaldýrsam kafamý pembe yanaklarýn, kararlý dik duruþun ve kara bakan gözlerinle karþýlaþýyorum çünkü. Odamda bile rahat deðilim. Soyunamaz-giyinemez oldum; bakýþlarýndan kaçmak için her seferinde banyoya gidiyorum. Hatta uyumaktan dahi korkuyorum. Savunmasýz yakalanmaktan sana…

Bu satýrlar aracýlýðýyla onunla iletiþim kurduðu hissine kapýldým. Resminin karþýsýna geçip de açýkça söyleyemediklerini, günlüðüne yazmýþ. Okumasý için… Buradan sonra yavrucaðýz artýk ciddi ciddi meydan okumaya baþlamýþ.

../../….
Hep böyle gitmezdi. Senden kurtulmamýz gerekiyordu. Bir daha ölemeyeceðine göre; bugün bir dizi emir verdim:- salonun tozu sabahtan – sekizle dokuz arasý alýnacak; çamaþýrcý kadýn perþembeleri deðil, salýlarý gelecek bundan sonra; Ulrich uzaktaki köylü pazarýndan deðil, yakýnýmýzdaki semt pazarýndan yapacak alýþveriþi. (Bu deðiþikliklerin hiçbir geçerli ve yararlý sebebinin olmadýðýnýn farkýndayým, ama böyle olacak. Sadece, deðiþecek.) Bunlar daha baþlangýç, biliyorsun. Ýzlerken kahrolmak mý istiyorsun? Peki, izle öyleyse…

Ýyi izle de yüzün kýzarsýn; yanaklarýnýn pembesi katmer katmer çoðalsýn. Çýkardým gömleðimi. Aynanýn karþýsýnda, ölümünün hemen ardýndan kestirdiðim saçlarýmý tarýyorum. (Belime kadar uzanan kýzýl saçlarýmý ne kadar sevdiðini bildiðimden, hemen kestirdim onlarý. Sen, iplik iplik saçlarýma sinmiþtin de sanki, kesip atývermek istedim.) Sana bakmakta zorlanýyorum ama - utanýyorum hâlâ. Aslýnda olanca rahatlýðýmla, saçlarýmý sakin mi sakin taramak, bakýþlarýmý kaygýsýz, rastlantýsal olarak herhangi bir yere sabitleyebilmeyi istiyorum. Hatta bir ýslýk bile tutturmak… Sen öldüðüne göre, sadece bir resim olduðuna göre çekinecek bir þey yok, diye düþünebilmek istiyorum. Þimdilik yapamýyorum. Aynaya baksam seni göreceðim, hemen arkamdasýn, biliyorum. Ýzlediðini beni…

Sakýnýmlý hareketlerimizin son bulmak üzere olduðunu anlatmak için sana, bunu yapmam gerekiyordu, biliyorsun. Beni bu þekilde izlemek, pembe uçlu küçük memelerimi, adalesiz düz sýrtýmý görmek aðýr geldi deðil mi? Direniyor musun? Demek blöf yaptýðýmý sanýyorsun. Göstereceðim sana ama gözlerim bir türlü tutturamýyor aynayý; hep sola sola, aydýnlýða kaçýyor. Toplamaya çalýþýyorum bakýþlarýmý, olmuyor. Çýplakken seninle göz göze gelemiyorum þu an için. Ama bir gün, o da olacak. Biliyorsun.

Ýzle ve kahrol. Sonra da defol!

Biçare Ruth meydan okumuþ. Ama iþte olmamýþ. Blöfü görmüþ kinci ruh. Her yerde hâlâ resimleri asýlý. Sadece bu odadakini kaldýrabilmiþler sanýrým. Ve belki bu hareket ölümlerini getirmiþ. Nasýl öldüklerine dair bir ipucu yok günlükte. Acaba, þimdi bana olduðu gibi, dýþarýda korkunç fýrtýnalarý anýmsatan sesler varken, dýþarý çýkmaya cesaret edemediler mi? Benim gibi… Ben… Olar gibi… Onlar…