FELAKETİM

Ani gelen acı fren sesi gibi belirsizdir ölüm
Aniden bulur her birimizi
Ve azraille birlikte alır götürür bizi biz istemesekte
İşte sende öyle ani düştün yüreğime güzel kız
Bir suya bakar gibi berrak
Ve yağmuru bedenimde yaşar gibi ıslatıcıydın
Gözlerinin içinin gülmesi gibi mutluluktun sen
Asaletinin gizemi gibi derindin sen
Ve gönlüme yağdığın o gün ki gibi
Duru ve sadeydi bakışların
Ve ben o bakışlarda görmüştüm bir çocuk kadar masum olduğunu
Öyle derin bakardın ki her şeye
Sanki bakışların benim felaketim olacak gibiydi
Sanki bana baktığında aniden ölecekmişim gibi gelirdi
Şimdi ise ben gözlerinin öldürücü güzelliği uğruna atlıyorum bir uçurumdan
Bu intiharın nedenini kimse bilemeyecek olsa da
Gerçek belliydi ve gözlerin felaketim olmuştu.
Ve bu felaket sürüklemişti beni ölüme
Ama artık acımıyordu ne kalbim ne de bedenim
Sadece yakıcı gözlerini hayal ederek
Bırakmıştım bedenimi sonsuz bir uçurumdan aşağıya doğru
Evet sonsuzdu bu uçurum
Çünkü gözlerine bakmak sonsuz etmişti beni
Ve o sonsuzlukta düşüyordum bilinmez bir yere
Gözlerindeki parıltıyı görerek
Gözlerindeki parıltıyla sonsuz mutluluğu tadarak...