GÜNEŞ GİBİ

Gece çöktü yine şehrin üzerine
Her yer kararınca çıktı ortalıklara kötülük
Aldı her birimizi ve kararttı tertemiz kalplerimizi
Ve sonsuza dek bağlandık kötülüğe
Direnemedik karşı çıkamadık hiçbir şeye
Ve öylece çaresizce kaldık bir köşede
Ellerimiz, kollarımız bağlanmışcasına esiri olduk kötülüklerin
Çaresiz gözlerle izledik hayatta iyi olarak kalanların acı sonunu
Üzülemedik bile ölenlere, yok olup gidenlere
Acizliğimizden dökemedik gözlerimizden yaşlar
Karşı gelemedik dünyayı berbat edenlere
Ve öylece gördük alem-i cihanın sonunu
Ama gece bitti yine çıktı ortalıklara güneş
Yine aydınlattı hem insanlığı hem de alem-i cihanı
Güneşle birlikte gitti tüm kötülükler
Güneşle can buldu nehirler, ağaçlar ve hayvanlar
Ve güneşle, aydınlıkla tanıdı tüm insanlık gerçek hayatı ve aşkı
Sevda yeniden yeşillendi her bir kalpte
Aşıklar yeniden gönüllerinin kapısını ardına dek açtı
Ben de doğan her yeni gün de sana daha da bağlandım
Güneşin kavuruculuğu gibi yaksa da kalbimi sevdan
Gün biterdi ve sana hasret sensiz yatardım soğuk odalarda
Geceleri sensizliğimde yüreğimde üşürdü bedenimde
Sana hasret kaldığım her gece sanki bitmeyecekmiş gibi gelirdi
Sanki bir daha seni göremeyecekmişim gibi gelirdi yüreğime
Ama güneş doğup sabah olduğunda
Bilirdim elbet seni göreceğimi
Bilirdim elbet ellerini tutup yüreğine sesleneceğimi
Yine seninle olacağımı gözlerinde iyiliği göreceğimi hissederdim
Ve hiç bitmesin isterdim gündüzlerin
Ama her başlangıcın bir sonu
Her gündüzünde bir gecesi varsa
Senin de geceleri karanlık bir yokluğun
Gündüzleri de güneş gibi parlayan gülüşün, bakışın ve aşkın var
Her gündüz son bulsa da geceleri sensizlik sarsa da bedenimi
Doğan her güne seni görebilmek, aşkını yaşayabilmek için kalkacağım
Doğan güneş gibi güzel olan kız