YİTİYORUM İÇKİ MASALARINDA ELİMİ TUTAN OLMADAN...

Sabah oluyor şehirde
Güneş usulca yükseliyor göklerdeki yerine
Kuşlar ise cıvıltılarıyla hayat veriyor her şeye
Ve ben de açıyorum penceremi güzelliklere doğru
Gördüklerim yalanlar tiyatrosunun silueti olsa da
Dalıyorum güzel bir rüyanın içine
Ama bu rüyada bile buluyor beni bir içki masası
Bırakmaz ki zaten şişeler benim gibisini
Gece şişelerde unuttuğum hayatım
Her sabah açtığım pencerem de çıkar oldu karşıma
İyi bir hayat dilesem de yaradandan
Dilesem de elde var sıfır dilemesem de
Gündüz ki yaşadıklarım içki masalarındaki dumanlı kafalarda
Gördüğüm her şişenin dibinde soldu gitti
Ayağa kalkıp tutunmak istesem de hayata     
Ne bir tutanım var ne de bir yardım edenim
Zaten düşmüşüz bu hayatta bir kere yere
Giden de tekme atar oldu gelen de
Anlamadım ben yaşadığım bu hayatı arkadaş
Gel de dermansız dertlerime çare ol
Yoksa daha da dibe batıp
Bir daha çıkmamak üzere kalacağım öyle bir başıma
Meyhanelerdeki sakilerden çare isteyeceğime
Çek kurtar beni bu berbat hayattan
Eğer sen de beni bırakacaksan düştüğüm yerde
O zaman dikeceğim şişeleri başıma tek tek
Unutacağım beni yarı yolda bırakanları
Beni unutup hayatımdan çıkan herkesi
Dökeceğim sahilden denize gemi batıyormuşcasına
Madem gelip beni kurtarmıyorsun arkadaş
Gel de bari içki masalarında karışalım bizi bekleyen ölüme
Bir kuytulukta demlenip kaybolalım öylece
Kimse adımızı, sanımızı bilmeden
Yok edelim iyi yüreklerimizi
Zaten iyi değildik hayatta
Bari kötülüğün elinde karışsın bedenlerimiz cehennem ateşine
Ve öyle acı haykırışların arasında
Kapansın üzerimize güneş ve şehir karışsın karanlığa
Aynı bedenlerimizin içki yudumlarında karardığı gibi...