VATANDAŞ

Sade bir vatandaşım ben
Asgari ücrete talim ederim
Üstümde yamalı elbiselerim
Ayağımda sökük bir ayakkabı
Gözümde sol camı kırık bir gözlükle
Yaşar giderim kemerleri sıka sıka
Yine de üzmem kendimi açım, açıktayım diye

Bir gecekondu da başladığım hayatımı
Aynı gecekondunun penceresinden izler dururum
Zenginlerin ki gibi yoktur benim
Gayrimenkullerim, evlerim, katlarım, arabalarım
Bir fakir işçi halimle
Yıkılmaması için her an tetikte olduğum
Tek varlığımla evimle birlikte
Gözlerimden süzülen yaşların damlalarında
Görürüm dertlerime bulunmayan çareleri

Ben sade bir vatandaşım
Ne namım ne de hava atacak makamım var
Ben bir garip işçiyim
Alın terimle sıvarım büyük büyük binaları
Altımda son model arabalardan yoktur
Üç beş katlı villa da oturmam
Eşim ve çocuklarımla olmayan geleceğime
Bakar bakar dururum
Gözlerimin yaşlarıyla...