VEDA

Yitirdim bu gün tüm sevgileri
Kaybettim bütün dostluklarý
Yaðan yaðmurlarla birlikte
Silinip gittim kuytulara.
Karanlýklara kucak açýp
Maskeli hayatlarda
Solup gittim
Ne bir satýr yazý yazarak
Ne de bir rol keserek.

Gitti yüreðimin tüm seyircileri
Boþaldý hayatýmýn salonu
Oyuncular alkýþsýz kaldý
Hüzün dolu birkaç yaþ döküldü gözlerden
Bu yoklukta ne bir acým ne de bir sýzým kaldý
Kör karanlýklarda ellerimin kanýyla
Not defterimdeki tüm adresleri kaybederek
Silinip gitim hafýzalardan.

Ve iþte gidiyorum bu gün
Yitirdiðim tüm sevgiler ve hayatlarla.
Ardýmdan dökülen yaþlardan oluþan selle
Kendi damarlarýmda boðuluyordum
Sessiz çýðlýklar ata ata.
Kimse sesimi duymasa da
Hayatýmýn son rolünü de oynayýp
Boþ salona selam verip
Gidiyordum ayak izim kalmadan
Gölgemi karanlýklara emanet ederek...