YİTİK ŞAİR

Kırıldım bu gün kuşlara
Beni yanlarına almadan
Heybelerindeki sevinçle
Bulutları yara yara
Gittiler uzaklardaki
Mutluluk ülkesine

Oysa ki ben uçmak
Kuşlarla bir gökyüzünde dolanmak
Onların kanatlarında
Hayatı görmek istiyordum

Ki şimdi ben
Bu küçük yüreğimde
Büyük hüzün fırtınalarını yaşıyorum
Dalga dalga çarpıyor yüzüme
Acılar.
Mavi gökyüzü, mavi deniz
Çare olmuyor kanayan şiirlerime
Kelimeler duruyor ağzımda.
Yolu tıkanmış arabalar gibi
Anlatamıyorum
En güzel aşkları insanlara…

Yüreğim cam kırıkları gibi dağıldı
Her bir yere
Toplayamıyorum bin parçaya bölünmüş
Beni…
Mücevhercesine akan yaşlarımı durduramıyorum
Gidiyorlar kendi yollarında.

Sustu bu gece deniz
Yağmur ise ağladı şehrin üzerine
Nefretini kusarcasına
Bense yitirdim uçup giden kuşları
Ellerimi uzatıpta tutamadım kanatlarından
Bir serkeşlikte,
Bir yanı sarp uçurum hayattan
Bir şairin nasırlaşan elleri gibi
Sürüp giden yıllarla birlikte
Yaşlandım.

Şimdi bir huzurevinde
Sonunu yaşadığım hayatta
Kışın geldiğini gören gözlerim,
Ağlayan kalbim,
Soğuyan ellerimle birlikte
Gözlerimin gördüğü her giden kuşta
Hatırlıyorum
Yitirdiğim çocukluğumu…