UMUT

Karanlığın içindeyim
Boş odalarda
Yalnızlığımı paylaşıyorum
Aynalarla.
Çizik çizik olmuş suratıma baktıkça
Görüyorum kaybolan yıllarımı

Geçmişe bakıyorum
Bir hatırattan
Sevdiğim varmış yanımda,
Tüm sevdiklerim hep benimleymiş
Çiçekli bahçelerde
Koşarmışım sonumun ne olacağına
Aldırmadan...

Şimdi boş odalarda
Hayatımı haciz edenlere bakıyorum
Karanlığın içinde yalnızları oynayan
Boş bir yüreğim artık
Zaman yaklaşıyor
Hayatımın son treni kalkmak üzere
Şimdi çıkıp gidersem bu yalnızlıktan
Kurtulurum belki
Hayatımı almak isteyen
Sahte yüzlerden

Nedensiz bir ağlama yerine
Onun sonrasındaki bir gülüş olmak istiyordum
Hayatımın bütün gecelerini
Gündüzlere çevirmek,
Üzerime esen fırtınalar yerine
Üşüyen yüreğimi ısıtan
Mutluluklar istiyordum

Şimdi gün doğmadan çıkmalı yola
Kurtulmalı bu unutuluştan
Mevsimlere göre yaşamak yerine
Kırış kırış olmuş suratlara aldırmadan
Yürümeli mutlu geleceğe
Rap rap yere sertçe basmadan
Sakince...