Bugün Fransa'da ilk günüm ve güzel olmasýný istiyorum. Dýþarý çýkýyorum, sakin bir park buluyorum ve bir bankýn üstüne oturuyorum. Ayaklarýma yavru bir kedi sürtünüyor, minicik, uysal ve masum. Elimi alýp onunla konuþmaya çalýþýyorum. 'Bonjour ma chérie' (merhaba tatlým). Miyavlýyor, onu yere býrakýyorum ve zýplayarak gidiyor.
Kalkýp biraz daha yürüyorum ve karnýmýn acýktýðýný farkettiðimde küçük bir lokantaya girip menüde bulunan en hoþ isimli yemeði istiyorum. Önüme görüntüsü hoþ bir yemek geliyor ve tadýna bakýyorum. Oldukça lezzetli. Orada bulunan bir gence bu yemeðin ingilizcesini soruyorum ve þunu anlýyorum ki 'hollandez soslu kuþkonmaz' yemiþim.

. . .

Ýki hafta sonra, artýk iyice Paris'e alýþtým. Eskilerden arýndým, hatta dün gidip saçýmý kestirdim.
Bugün kurs yok ve günlerden cuma. Uzun zamandýr ne maillerime bakýyorum ne de insanlarýn bana ulaþabileceði bir telefon numararm var. Ýki haftadýr sadece kendime aidim. Rahatsýz mýyým? Hayýr. Ama belki, artýk hayata dönmenin zamaný gelmiþtir.
Bilgisayarý alýp yataða yatýyorum ve maillerime bakmak için messenger'ýma giriyorum. Bir sürü mailim var. Bir kaç tanesi önemsiz fakat, fakat orada Kaan'dan gelen maillerde var.

Beren nasýlsýn? Beni haberdar edecektin.

Tamamen aklýmdan çýkmýþ. Hemen bir mail atýyorum.

Kaan kusura bakma unutmuþum. Ben iyiyim, hatta çok iyiyim. Yakýn zamanda bir telefon ayarlayacaðým kendime. O zaman daha sýk görüþürüz. Kendine iyi bak.

Kaan'a maili gönderdikten hemen sonra alttan bir sayfa açýldýðýný görüyorum ve o da ne? Defne!

-Bereeeennn. Bil bakalým bu akþam nereye gidiyoruuum?
-Nereyeeeeeee?
-Pariss!
-Ýnanmýyorum sanaaaa. Bende sana bunu söylemek istiyodum. Sana ihtiyacým vaaaaar.
-Yaklaþýk 3 saat sonra uçakta olcam.
-Harikasýn!
-Ama þimdi çýkmam gerekk. Hazýrlanayým. Seni seviyorum bebeðim, saatler sonra görüþmek üzere.
-Je t'aime!

. . .

Saatler sonra havaalanýndayým ve Defne'yi bekliyorum. Þu sýralar inmiþ olmasý gerek.
Az sonra bana doðru koþan Defne'yi görüyorum ve sarýlýyoruz. Onu o kadar özlemiþim ki. Sonunda kendime ait birilerine kavuþabildim.
'Beren, saçlarýn?' saçlarýmý süzüyor. 'Ah, evet kestirdim.' hafifçe sýrýtýyorum. 'Güzel olmuþ Bi. Ayrýlýk psikolojisi mi bu?' bir kahkaha atýyor ve karþý koyamýyorum. gülüyorum ve 'Evet öyle sanýrým!'.

Otele gidip iki kiþilik bir odaya geçiyoruz. Önce biraz konuþuyoruz, ve biraz þarap. Sonra uyuyakalmýþýz. Sabah uyandýðýmda saat 11'e geliyor ve Defne'yi uyandýrýyorum.

-Kalk! Hadi hadi! Paris'te gün erken baþlýyor ve biz çok geç kalmýþýz bile.
-Ama biz Türk'üz!
-Ama þu an Paris'teki Türk'üz.

Kalkýp kahvaltýya iniyoruz ve oradan geçerken danýþmadaki kadýna 'bonjour' (merhaba) diyorum. Defne þaþkýnca bakýp 'Oldukça iyisin.' diyor. Gülümsüyorum ve 'Merci, je sais.' (teþekkürler, biliyorum.) diyorum. Gülüyor.
Kahvaltýyý yaptýktan sonra elimize bir Paris yol kitabý alýyoruz ve sokaklarda dolanmaya baþlýyoruz. Buraya geldiðimden beri hiç gezmedim ve açýkcasý yalnýz baþýma beceremezdim sanýrým. Defne'nin ýsrarý üzerine önce Notre Dame Kilisesi'ne gidiyoruz. Burasý o kadar güzel ki. Yolda bulduðumuz bir teknoloji maðazasýndan fotoðraf makinesi alýp bir sürü resim çekiyoruz. Ben bu sýrada Defne'yle Fransýzca konuþmaya çalýþýyorum. (Defne Fransýzca biliyor.) Yaklaþýk 2 saatimizi kilisede geçirdikten sonra acýkýyoruz ve bir þeyler yemek için sevimli bir kafeye oturuyoruz. Arkada Dany Brillant-Quand J'ai Vois Tes Yeux çalýyor. Mutluluk hormonu salgýlýyorum resmen.
Defne yemeðine gömülmüþ durumda, ona bakýp gülüyorum ve 'que vas-tu rester jusqu'à?' (ne kadar kalacaksýn) diyorum. Kafasýný kaldýrýp gülümsüyor ve 'que vous le souhaitez' (istediðin kadar) diyor. Þaþkýnca bakýyorum ve hemen açýklama yapýyor. 'Beren ben iþten ayrýldým'. Boþuna þaþýrmamýþým. 'Neden Defne?' diyorum. Hafifçe gülümsüyor ve 'O hastaneden çok bunalmýþtým biliyorsun. Bende istifa ettim. Daha iyisini bulana kadar boþtayým. Ve istediðin kadar burada kalabilirim.' Gülümsüyorum ve elimle omzunu sývazlýyorum, 'Pekala, belki de böylesi daha iyidir tatlým.'

Günün geri kalaný için baþka planlar yaptýk, Aþýklar Köprüsüne gidip orada da biraz zaman geçirdikten sonra otele dönüp gece kýyafetlerimizi giyiyoruz. Ve evet, bekle Paris biz geliyoruz!