Günlerdir çýkmýyor dýþarý. Uzatýlan öteberiyi kapýdan alýp odasýna çekiliyor yine. Bazen de sayýklarken buluyorum O'nu. Bilseniz nasýl acýyor yüreðim. Üç yýl kadar önce, tiyatro çýkýþý arkadaþlarýna dönüp " böyle bitirmezdim hikâyeyi, " demiþti.

Gürültüye raðmen duydum söylediklerini. Nedense devleþiverdi birden gözümde. Yanýna sokuldum, bal rengi saçlarýnda çocukluðumun yasemin kokusu vardý, baþým dönüyor sandým. Cesaretimi toplayýp,

" Peki, nasýl bitmeliydi hikâye?" dedim. Yüzüme baktý. Yadýrgamamýþtý.

" Bilemem, ama gerçekle yüzleþebildiði oranda kurgu güçlüdür," Dedi.

Ýtiraz etmek istedim, olmadý. Ekledi;

" Burada ise fantezi var. "

" Ýyi iþte! Ýstediklerini alýyorlar ya sonuçta," demek isterdim.

Duymazdý beni, sustum. Uygun bir zamana erteledim, fýrsatýný bulmayý umarak.

" Gerçeðe düþlerde olsun ulaþabilmeliyiz," diye tamamladý sözlerini, anladým ki yeteneði abartýlý deðilmiþ.

Virginia'ydý adý. Karþýlýklý kahve içeceðimize dair sözleþtik; yolun sonundaki kafe de, iki gün sonra, pazar günü. Edebi söyleþi olmak kaydýyla.
Çocuksu düþlere kapandý gözkapaklarým; Yaseminlerin örttüðü, elimde uçurtma üzerinde koþtuðum düzlüðe. Aþaðý doðru hýzlandýkça güneþe yükselen uçurtmam gök mavisi salýnýþýyla gülümserdi. Kýrlangýçlarla yarýþýrdý sanki. Kollarým boþlukta daireler çizerek koþardým ben de.

Odasýndan çýktýðýnda elindekileri uzatarak,

" Yayýmla þunlarý , " dedi.

Altý ay sonra dünya tanýyordu onu; sarý elbisesinin provasýný yapan terzi kadýn kadar. Evliliðin üzerinden bir yýl geçmiþti. Atlas, sýrtýnda bugünleri nasýl taþýyorsa onun sýska bedeni de tüm zamanlarý öylece yüklenmiþti gebe kalarak.

A.A