• ÝzEdebiyat > Deneme > Ýliþkiler |
421
|
|
|
|
Duygusallýk nedir? Kimler duygusal statüsünün içine girer? Duygularýný; ulu orta, herkesle paylaþan daha mý duygusaldýr? Duygusunu ruhunun derinliklerinde bir sýr gibi saklayan duygusuz mudur? Yoksa duygusallýk; gözden doðup, kirpiklerden süzülüp, bir kolu þakaklardan diðer kolu burun kenarlarýndan akýp, yürekte çaðlayan, his dünyasý haritamýzdaki bir nehrin ismi midir? Veya duygusallýk; bizimle nam salmýþ bir hanedanlýk mýdýr?
|
|
422
|
|
|
|
HAYATIMIZ TEZAT ( 31 )
Ýnsanoðlu olarak hayatýmýzda o kadar çok TEZATLARIMIZ var ki
Düþünmekle,yazmakla bitmez.Neden dir amma bilinmez,Ýnsaný Hayvandan ayýran en büyük özelliði,AKILDIR.DÜÞÜNCEDÝR.MANTIKDIR.Tabii herkesin akýl ölçüsü farklý farklý olduðundan KÝMSE KÝMSENÝN aklý ile hareket etmek istemez.KENDÝ AKLININ doðru karar verdiðinden %100 emindir.Dünya bir araya gelse, aksini ispat edemez.ÝSPAT’I ; atasözlerimizde bulmak mümkün.AKILLARI PAZARA GÖTÜRMÜÞLER.HERKES GÝDÝP YÝNE KENDÝ ESKÝ AKLINI SATIN ALMIÞ.
|
|
423
|
|
|
|
Sevmiþti bu kýsa yalnýzlýðý, onu üþüten yaðmuru ve sessizliðin içinden gelen buhran dolu kendi sesini, düþüncelerini.
|
|
424
|
|
|
|
Bir Þarký çalýyordu...O an durup kaldý orda iki týrnak arasýnda sýðdýrabildi ancak...Yaþamý aslýnda o þarkýda gizliydi,þimdi o þarkýyla baþlayan ama iyleþmeyen yaralarýn þerefine vurmak için hayatýn dibine oda kelimelere can verdi iþte þimdi bu yazýda atan kalp ... |
|
425
|
|
|
|
Çaya þükredenler serisi, 2. |
|
426
|
|
|
|
Peki, yanlýþ tanýdýðýnýzý doðru tanýyorum diye kendinize inandýrmanýz ya da düþünmenizi nasýl yorumlamak gerekiyor. Yani tanýyorum diye, deðer verdiðimiz ya da deðer vermediðimiz insana yaptýðýmýz yakýþtýrmalar bir zulüm çeþidi deðil midir? Deðer verdiðimiz insanýn zamanla deðersizleþmesi, deðersiz dediðimiz insanýn zamanla deðerli hala gelmesini nasýl açýklayabiliriz?
|
|
427
|
|
|
|
Perde kapandý. Gösteri sona erdi. Geriye boþ oda ve odada yankýlanan nefesim kaldý. Bir de nefesim kadar yakýn olan sen kaldýn. |
|
428
|
|
|
|
"Belki hayat olmadým ama dünyana bu denli girdimse sen izin verdin ve ben seni bulduðumda yüreðim bomboþtu, yaþamýn tüm benliðinde hayatý sürüp giderken seni buldum.." |
|
429
|
|
|
|
Gülüþlerime hüzün saklý.Onu görmenden korkuyorum. Mutlu iken zaman çabuk geçermiþ. Zamanýn geçmesinden korkuyorum. Girdiðim zaman tünelinin ucundaki ýþýktan korkuyorum. Kalbimi sana emanet etmekten korkuyorum. En kötüsü de bir ömür sana sevdalý kalmaktan korkuyorum. |
|
430
|
|
|
|
Senden önce yoktu bekleyenim, yoktu dinleyenim, yoktu özleyenim, hatta özlediðim...
Ýyi ki varsýn iyilik meleðim !
Tut ellerimi, sýký tut, sakýn býrakma.... |
|
431
|
|
|
|
Ýnsanýn elinden gelenin daha fazlasýnýn peþinde olmasý nasýl bir duygudur ve daha önemlisi bu çaba senin içinse , asýl senin hissettiðin nasýl bir duygudur ? Çok karmaþýk geliyor bana aslýnda . |
|
432
|
|
|
|
Seni Seviyorum ve Özür dilerim diyebilmek... |
|
433
|
|
|
|
Ýnsanlara verdiðimiz ve insanlardan gördüðümüz deðeri belirleyen öðeler maddi dünyanýn içinden ne kadar olmalýdýr? Ben buna olabildiðince az diye cevap veriyorum.. Çünkü hayattan þu ana kadar þunu öðrendim ki elimizde olan tek þey hislerimiz ve düþüncelerimiz.. Bunun dýþýnda kalan herþey hayat izin verdiðince geliþir, oluþur.. |
|
434
|
|
|
|
Karþýdan gelen o deðildir. Ýçinizde gelmesini çok istediðiniz kiþinin, gelmemesinin hesabýný sorgularken aslýnda sadece kendi kendinizi avutmanýn haklý gururunu yaþarsýnýz. |
|
435
|
|
|
|
Ýlk gafiller tarafýndan vurulduðu aþk!.Ve ilk gafiller tarafýndan yazýldý sürtük ve süregelen hikaye |
|
436
|
|
|
|
Sevdalar baharý beklermiþ, ayrýlýklar en umulmaz aný... |
|
437
|
|
438
|
|
|
|
Hayýr beni üzdüðün için deðil. Hayýr yalan söylediðin için deðil. Hayýr hemen yeni seviþmelere, seviþlere, öpüþmelere koþtuðun için de deðil. Hani birlikte çektirdiðimiz bir resim vardý ya, hani fotoðrafçýnýn camekanýnda duran. |
|
439
|
|
|
|
Kalbimizin o gizli yerinde, bize ait, sadece bizim bildiðimiz düþ ülkeleri, düþ bahçeleri...Umudun topraðýna ekilen düþler daha bir baðlar bizi. Zaman acýmasýz elleriyle güzü savurduðunda, nice yapraklar dökülür kalbimize. Umut bitince nice düþ ölür...
Düþ öldükçe, düþleyeni de yavaþ yavaþ öldürür
Kalbimizin o gizli yerinde, bize ait, sadece bizim bildiðimiz düþ ülkeleri, düþ bahçeleri her defasýnda yeniden tarumar olunca, giderek kaybolur, bu dünyada isteklerini gerçekleþtirme umudu. Bizden bir þeyler gider yaþamýmýzdan giden her insanla…
Her kaybediþte bir þeyler kaybolur azmimizden, yeniden deneme kararlýlýklarýmýzdan…
Her gidenden bir þeyler kalýr bize acýya dair ve hep kanayacak olan…
Gecelerin ortasýnda yapayalnýz kalýrsýn
|
|
440
|
|
|
|
Çok kez giden bir sevgilinin geri dönmesi için aðýt yakar yürekler... Dilekler, dualar ona yeniden kavuþmak içindir. Oysa benim yaþadýklarýmdan öðrendiðim bir þey var, sevgi de olsa, aþk da olsa, eðer size acý veriyorsa, silip atýn hayatýnýzdan... |
|