Ne yapsam ellerim hala bomboþ. Ve avuçlarýmýn içi hüzün kýrýntýlarýyla dolu. Bir þarký, ya da tatlý sözlerle örülmüþ bir þiirin üstüne serpilip duruyor o hüzün kýrýntýlarý. Geçmiþi hatýrlayýp geleceðe umutla bakabiliyorum. Ancak umutlarýn hepsinin üstünde garip hüzün kýrýntýlarý bezeli. Tatlý bir þarký yada sözlerin en tatlýsýyla örülmüþ en güzeli þiirlerin... hüzün kýrýntýlarý aralarýna doluyor. En güzel aþk sonelerinde shakespearenin bir boþluk var. Hep yalnýz gibi geliyor kalabalýk soneler. Hepsinde bir þeyler eksik. Hepsi matem siyahýyla kaplanmýþ. Hepsi birer birer içimdeki yalnýzlýktan paylarýna düþeni alýyor. Adýný bilemediðim senin eksikliðinin kýrýntýlarý en güzel þiirleri ve en güzel þarkýlarý matem siyahýna boyuyor.

En güzeli düþlerin yitirip gitmiþ bitimsizliðini. Ve kap karanlýk geceyi süsleyen ayýþýðý. Gün ýþýðýnda garip ve lanet olasý bir yalnýzlýk var. Bitimsiz sandýðým her þey biçimsizleþmiþ. Ve sonsuzluk büsbütün yalan olup gitmiþ. Ve ellerinin yokluðunun hüznü cam kýrýklarý gibi parçalýyor parmaklarýmý... parmaklarým paran parça. Ve kan revan içinde hayat. Ve varlýðýnýn yerini arýyor aklým bilinmez köþelerinde bitimsiz evrenin. Bulamýyor. Ne adýn belli, ne de evrendeki yerin. Sonra, içimde evren kadar büyüyen bir yalnýzlýk... ucu bucaðý görünmüyor. Her yer bir anda yalnýzlýða kesiyor. Ve sonra karanlýk... en bitimsizi karanlýðýn. Hep adýný bile bilmediðim sana hasretin getirdiði þeyler bunlar. Hep adýný bile bilmediðim senin suçun. Çünkü ne adýn belli senin, ne de evrendeki yerin.

Günün her doðuþunda ve dünyayý her sarýþýnda gecenin hep bu hal üzreyim. O gün ve o gece baþka bir arayýþýn baþlayýþý demek hep. En güzel týnýlarýnda en güzel þarkýlarýn ve en güzel sözlerinde en güzel sözlerle örülmüþ þiirlerin hep sana giden bir kapý var. Ve açtýðým hiç bir kapýnýn ardýnda yoksun. Çoksun ve her yerdesin. Ve yoksun ve hiç bir yerdesin. Þimdi alýp bu sözlerin tümünü yazmak istiyorum bütün kuþlarýn kanatlarýna. Çünkü belki bir gün olduðun yerde kaldýrýverirsin baþýný ve birinden birinde görürsün. Belki merak edersin, nedir bu sözler ve kimindir diye. Belki bilirsin ve baþlarsýn aramaya, belki gülüp geçersin yüzünde garip bir tebessüm oluþur. Yeni yeni sahnelenen bir oyun var yaþadýðým bu garip yerde. Ve o oyunda bir þarký... “belki bir gün” o þarkýnýn adý. Evet! “belki bir gün!” belki bir gün bir yerde ansýzýn, apansýz, hiç beklenmedik bir anda... her hangi bir yerde çýkývereceksin karþýma. O zaman adýn da bilinecek, yerinde. Maddenin varlýðýyla baþlayan bir yönetici yasa vardýr madde ve insan üzerinde. “her þey ancak ve ancak tam zamanýnda olur.” Daha öncesinde olup biten her þey olacak olanýn olmasý için ön hazýrlýktýr sadece. Arayýþlar, kaçýþlar, sevinçler, mutluluklar.... hepsi ama hepsi bir yerde seni bana hazýrlarken seninle olmaya yalnýzlýkla antrenman yapýyorum ben. Antrenmanlarýn en zorlusu ve en belalýsý antrönerlerin.