2004 senesinde Edremit körfezinden Eskiþehir’e doðru yola çýktýðým zaman, yaþadýðým bir anýmý yazmadan da geçemeyeceðim. Özellikle , “Tabakhaneye Bok Yetiþtirmek!” amacý ile trafik kurallarýný iplemeyip hýz yapan sürücülere yönelik bir hikaye bu! Keyifli okumalar.

“ Bursa otobanýnýn o süt kaymaðý gibi yollarýnda ki km hýzým 150’yi göstermekteydi. Yani bu hýz bir þey deðildi. Tabi bana göre. Ama o ne! Önüme saðdan bir zýp çýktý geçmesin mi? Bu bir Þahindi. Ve beni saðlamýþ önüme geçmiþti. Baktým arka camýnda bir yazý var.

“ SIKIYSA GEÇ BENÝ!”

Allah’ým, ya! Bu ne kýþkýrtýcý bir yazý! Biraz merak, biraz küçük bir tahrik ve biraz da altýmdaki aracýma güvenip bastým gaza. Tabi sol sinyali yaktým. Geçit vermedi. Selektör yaptým. Yok, inatçý bu Þahin! Ee, ben de nu saðlarým. Ve geçtim önüne. Dikiz aynasýndan da baktým o sürücüye. Yüzümde geçtim onu iþte diye baþarý tebessümü belirdi, tabi. Aa, o ne!
Saðladýðým aracýn ön camýnda çok büyük harflerle bir yazý daha vardý. Pür dikkat o yazýyý okudum, ister istemez. Yazý üç kelimeden ibareydi.

“ ELÝNE NE GEÇTÝ?!.”

Çok doðru biz söz yazýlmýþtý. Evet, ne geçti? Kocaaa bir hiç! Sanki tabakhaneye bok yetiþtirecektim. Eþim hep der. “Sakýn hýz yapma! Vardýðýmýz yerde bize ‘ Geçmiþ olsun diyeceklerine býrak, hoþ geldin desinler…”

Aþaðýda anlatacaðým hikaye bizim ülkemizde yaþanmamýþtýr. Ama yaþanan birçok benzer trajedi olduðu gibi, adalet terazilerinde ve temyizde elenecek, bir alay kabarýk dosyalar bulunmaktadýr.

“Jack, yavaþlamadan önce Takometreye baktý: Hýz limitinin 50 olduðu yerde 73 ile gidiyordu ve son dört ay içerisinde dördüncü defa polis tarafýndan durduruluyordu. Bir insan nasýl bu kadar þanssýz olabilirdi?

Jack, arabasýný saða çekti. 'Ýnþallah þu anda yanýmýzdan daha hýzlý bir araba geçer' diye düþünüyordu.

Polis elinde kalýn bir not defteri ile arabadan indi.
Bob? Bu Polis Kiliseden Bob deðil mi? Jack iyice arabasýnýn koltuðuna sindi. Bu durum bir cezadan daha kötüydü. Kiliseden tanýdýðý bir Polis, arkadaþ olduðuna bakmaksýzýn birini durduruyordu. Hemde hýzlý gidip, trafik kurallarýný ihlal ettiði için.
- 'Merhaba Bob. Birbirimizi yeniden böyle görmemiz çok ilginç'
- 'Merhaba Jack' Bob gülümsemiyordu. 'Beni, karýmý ve çocuklarýmý görmek için eve giderken yakaladýn'

- 'Evet öyle' Bob umursamaz görünüyordu.

- 'Son günler eve hep çok geç geldim. Çocuklarým beni uzun süredir hiç görmedi. Ayrýca Dýana, bana bu akþam Patates ve biftek yiyeceðimizi söyledi. Ne demek istediðimi anlýyor musun?'

- 'Evet ne demek istediðini anlýyorum. Ayrýca trafik kurallarýný ihlal ettiðinide biliyorum.' diye cevapladý Bob.

- 'Eyvah! Bu taktik fazla iþe yaramayacak gibi. Taktik deðiþtirmek gerekli' diye düþündü Jack 'Beni kac ile giderken yakaladýn?'

- 'Yetmiþ. Lütfen arabana girer misin?' dedi Bob.

- 'Ah Bob, bekle bir dakika lütfen. Seni gördüðüm anda Takometreye baktým. Sadece 65 ile gidiyordum.'


- 'Lütfen Jack, arabana gir' diye üsteledi Bob.

Jack caný sýkkýn bir þekilde arabasýna girdi, kapýyý çarparak kapattý. Bob not defterine bir þeyler yazýyordu. 'Bob niye benim ehliyetimi ve araba ruhsatýmý istemiyor ki' diye düþündü Jack.

Ne olursa olsun, bundan sonra kilisede bu adamýn yanýna oturmaktansa, birkaç Pazar Jack kiliseye gitmeyecekti.
Bob kapýyý týklatýyordu. Jack arabasýnýn penceresini 5 cm kadar açtý. Bob Jack'a bir kaðýt verdi ve gitti. 'Ceza deðil bu' diye kendi kendine soylendi Jack. Bir anda sevinmiþti. Bu bir yazýydý ve kaðýtta þunlar yazýyordu:

- 'Sevgili Jack, benim çok güzel bir kýzým vardý. Altý yaþýndayken çok hýzlý araba kullanan biri tarafýndan öldürüldü. Bu kazadan dolayý, adam cezalandýrýldý. 3 ay hapishane cezasýydý bu. Bu adam hapishaneden çýkýnca kendi çocuklarýna sarýlýp, öpüp, onlarý tekrar koklayabildi. Ama ben... Ben kýzýmý tekrar koklayabilip, öpebilmek için, cennete gidinceye kadar beklemem gerekiyor. Bin defa adamý affetmeye çalýþtým. Bin kerede baþardýðýmý zannettim. Belki baþarmýþýmdýr, ama hala kýzýmý düþünüyorum. Lütfen benim için dua et ve dikkat et Jack, tek bir oðlum kaldý.'

Jack 15 dakika kadar bir süre yerinden kýpýrdayamadý. Daha sonra kendine gelip, yavaþ yavaþ evine gitti.

Evine varýnca, çocuklarýna ve karýsýna sýkýca sarýldý.”

Hayat çok deðerli ve kýsa. Sürekli dikkat etmemiz ve baþka insanlarýnýn haklarýna da saygý göstermeliyiz. Yeni bir arabayý her hangi bir galeriye gidip, uzun vade de bile olsa alma þansýmýz olabilir. Ya kaybettiðimiz, “Bir can!” ise! Peki o caný nasýl satýn alabiliriz? Tabakhaneye Bok Yetiþtirecek deðiliz ya! Hýz yapma isteðimize azcýk fren yapacaðýmýza inanýyorum, bu hikayeden sonra…

Ne zaman direksiyon baþýna geçsem bu hikaye aklýma geliveriyor. Tüylerim diken diken oluveriyor. Ýþte o zaman ayaðýmý gaz pedalýndan azýcýk çekiveriyorum. (- Bu yörenin insaný gibi yazarsam hiç þaþmayýn, sakýn!-)


Emine Piþiren- Akçay/2008