"Her akşam, düşlerin tohumlarını ektiğimiz bir bahçeye dönüşür; yarın orada açacak umutlara inan."
"Her akşam, düşlerin tohumlarını ektiğimiz bir bahçeye dönüşür; yarın orada açacak umutlara inan."
Annemin, dünyanın adaletsizliğinin en büyük isbatı olan acılarını, içimde taşımaya gücüm yetmedi çoğu zaman. Ve kendimi adadığım 'acılarla' o acıyı gömmeye çalıştım. Yoksa boğulacaktım...
Ben üç yaşımdayken eve bir beşik geldi. İçinde çirkin, buruş buruş, sürekli ağlayan, ellerini kollarını sallayan bir bir bebek. Kardeşin dediler. Anneannem'' Senin pabucun dama atıldı''dedi. Günlerce karşı evlerin damlarına bakıp pabuçlarımı aradım.
kafam karışık, çekip gitmelerim üzerimde, küsüp yenilgiyi kabullenip senden vazgeçtiğim gibi herşeyden vazgeçmek için cesaret arıyor gözlerimi karartıyorum.ama nafile beni sevene bir ömrü seninle sırtlanırım diyene kıyamıyorum...oda benim seni beklediğim kadar beni bekleyecek...ama ben senin beni acıttığın gibi acıtmamalıyım sevenimi...dağılmışım toplanamıyorum...
Oyunlar oynadım kalemimle, şekiller çizdim sonra, planlar yaptım adeta bir ajan gibi; yine de yazmaktan çok, her nasılsa yazamamayı gerçekleştirdim.....
Değmez ne çok aşk için ipotek ettik yüreklerimizin değerini.. Ne çok borçlandık karşılıksız aşk senetlerine.. Sahte paralar gibi sahte insanlar da geçiyormuş aşk alışverişlerinde.. Belki de parayı bir türlü sevemediğimiz için ayırt edemedik sahtesini..N
Herkesin hayatta keşkeleri var ya, keşkeler insanın kendinden yonttuğu kırpıntılarıdır.. bir nevi hata talaşıdır..
Saydıklarım, sevdiklerim hepsi yanımda. Oysa içimde derin bir hengame. O kadar derin ki kimse farkında bile değil. Üzülmediğim tek konu ise bu. Dostlarımın çokluğu. Gerçek dostlarımın. Ve farkındasızlıkları. Üzülmek insanidir. Birisine üzülüyorsanız belkide melekliğe en yakın anınızdasınız. Aksine üzülünülmek acıdır, kahırdır, ölüme en yakın olduğunuz andır. Ölüm ise
'aşk'i̇nsanin Kendi̇ İçi̇ndeki̇ Güzelli̇kleri̇ Başkasina Yüklemesi̇di̇r,'sevgi̇'i̇se İnsanin Kendi̇ İçi̇ndeki̇ Güzelli̇kleri̇ Başkasinda Bulmasidir.
Bilirsin! Aklıma eseni yaparım. Ama sen estin mi ne yapacağımı şaşırıyorum artık.
Kalbim konuşuyor, şiirler konuşuyor sadece sen anlıyorsun! Biliyorum. Kimi kasırga, kimi meltem ya da sonbaharda bir rüzgar..
Hiç yazmadığım bir şiiri deniyorum şimdilerde ve nasıl da sahipleniyor seni dizeler.sanırım artık şiir de yazmayacağım.
Sözleri bana bestesi sana ait bir şarkı bu. Geçmişle geleceğin aranjmanı. Veda edilen mutsuzlukların son notası. Seni çok seviyorum, var mı dahası ?
Şimdi bir ince köprüdeyim, dengemi sana olan tutkumla sağlıyorum.
.....Arkadaşlarımdan biri bana hayatın dilini çözemediğini, sanki etraftaki herkesin kendisinin hiç anlamadığı bir dilde konuştuklarını sandığını söylemişti. Bu benim de sık sık kapıldığım bir duygu olduğu için onu çok iyi anladım. ........
