Şiir > Öyküsel
nostaljik
Yan - Sus - Gın - Gun...
Sessizliğe bürünen gecenin koynundaydım. / Hafif tıkırtılarla aralandı gözlerim, Gelmiştin... /
üzgün
Karanlıkta Saklıyorum Seni
Yıldızlar uçuşuyor fitursuzca başımda / Gözlerimin önünde simlerden parıltılar /
nostaljik
Bilmesen
Dön desen;bir sabah o derin hazla uyansam yatağımdan / Açsam perdeleri,aydınlatsa yine güneş
romantik
Aşkım Seni Ne Kadar Seviyorum Biliyormusun?
BU bir KIZLA BİR GENCİN HİKAYESİDİR. / (SAHİLDE EL ELE YÜRÜMEKTEDİRLER.)
üzgün
Sevdaların Ön Adıydı Ayrılık
Yüzünü öpüp okşuyorum karanlığın / Bir inat,bir hırçınlık tutturmuşum gönlüme /
üzgün
Bir Senaryoydu Bu Sevda
Kıymetini bilemediğim yıllar geçiyor bir bir gözlerimin önünden / ağlayan duvarlar ve resmindeki
üzgün
Aşık Veysel ve Necip'in Öyküsü
Aşık Veysel ve Necip’in Öyküsü / O yıllarda günümüzdeki gibi oyalayıcı eğlence araçları
üzgün
Zamanın Dışına Taşmak
Ellerini tuttuğumda, gözlerini yarı araladı. / Gülümsemeye çalışırken acısını gizlemekte zorlanıyordu.
üzgün
Kimsesiz Sokak Çığlığı
Sabahın beşi gibi durgun ve soğuk gözlerin. Kirpiklerinden dağılır gibi iki sarhoş. Rüzgar şiddetini arttırsa uçacak
karamsar
Biletsiz Yolcu
Aşkın en aşk hali sararsa bekle hemen oracıkta kıpırdama / Tüm çocuksuluğun aksın
üzgün
Bir Beden Büyük Aşk
Küçük bir atölyede başladı yalnızlığım ve kaçışlarım. / Yüreğimi kaybetmiş bir haldeyim, tek
