Şiir > Öyküsel
üzgün
Karanlıkta Saklıyorum Seni
Yıldızlar uçuşuyor fitursuzca başımda / Gözlerimin önünde simlerden parıltılar /
üzgün
Bir Senaryoydu Bu Sevda
Kıymetini bilemediğim yıllar geçiyor bir bir gözlerimin önünden / ağlayan duvarlar ve resmindeki
nostaljik
Bilmesen
Dön desen;bir sabah o derin hazla uyansam yatağımdan / Açsam perdeleri,aydınlatsa yine güneş
üzgün
Kimsesiz Sokak Çığlığı
Sabahın beşi gibi durgun ve soğuk gözlerin. Kirpiklerinden dağılır gibi iki sarhoş. Rüzgar şiddetini arttırsa uçacak
üzgün
Aşık Veysel ve Necip'in Öyküsü
Aşık Veysel ve Necip’in Öyküsü / O yıllarda günümüzdeki gibi oyalayıcı eğlence araçları
üzgün
Bir Beden Büyük Aşk
Küçük bir atölyede başladı yalnızlığım ve kaçışlarım. / Yüreğimi kaybetmiş bir haldeyim, tek
karamsar
Biletsiz Yolcu
Aşkın en aşk hali sararsa bekle hemen oracıkta kıpırdama / Tüm çocuksuluğun aksın
üzgün
Kar Etmiyor Çırpınışlarım, Sessiz Gözyaşlarım!
Mezarın başındayım, hicran ile başbaşayım / Babam şimdi yanıbaşımda ve fakat fevkalade sessiz
üzgün
Zamanın Dışına Taşmak
Ellerini tuttuğumda, gözlerini yarı araladı. / Gülümsemeye çalışırken acısını gizlemekte zorlanıyordu.
KİTAP İZLERİ
Çığırından Çıkmış Bir Dünya: Sosyal Sefaletin, Ekolojik Felaketin, Etik Yozlaşmanın Kökeni
Fikret Başkaya
Düzenin Çivisi Çıktığında: Kapitalizmin Büyük Yargılanması Fikret Başkaya, “Çığırından Çıkmış Bir Dünya” adlı eserinde sosyal, ekolojik ve ahlaki krizlerimizi tek bir kök nedene bağlıyor. Modern
İncelemeyi Oku