Kelimelerin beş parmak izi dururken yanaklarımda
Artık susarak anlatıyordum uyuşmuş hislerimi
Kimi dilini yuttu kimi sıyırdı dese de
Kalemimden dökülüyordu aslında en değerli anlamlar.
Bir zamanlar çok sevdiğim cümlelerim vardı
Dudaklarıma kadar gelirken büyük aşklar yaşadığım
Dudaklarımdan düştüklerinde bir daha geri dönmeyen
Onlar dönmedikçe gözpınarlarıma toplanmaya başlayan heceler
Anlam yüklenme çabasıyla kendini tamamlayanı bulduğunda
Gece gündüz tanımaksızın akıp gidiyorlardı gözlerimden.
Herkes benim hep sustuğumu konuşmadığımı zannederken
Ben karşıma geçenlerle bir tek o gözlerle konuşuyordum
Birbirinden farklı on,toplamda on üç harflik iki kelimeyle
Yüzümde keşfe çıkan her yüze ''seni seviyorum'' diyordum.
Bir gün sen çıkıp geliyordun ve dikiliyordun karşıma
Yüreğimdeki eski günleri uyandırmaya çalışıyordun dürterek
Tek kelime duyabilmek için okşarken yanaklarımı bilmiyordun
Adın da karışmıştı dudaklarımdan düşüp dönmeyen cümlelerin arasına
Oysa sen geldin diye herkes yeniden konuşmamı bekliyordu
Ama susuyordum,korkuyordum kelimelerin anlamını unutmuşken
Heceler toplanıp kümeler oluşturmuşken gözaltı torbalarımda
Konuşamazdım,bir daha bir daha arayamazdım adını
Çünkü her konuşmaya çalıştığımda beş parmak izi doluyordu yanaklarıma...
