Seneler önce askerde bir daktilomuz vardý. Bendeniz bölük yazýcýsý ve daktilom güzel bir ikiliydik. Beni bölük karargahýna seçerken yüzbaþým ’’Nerede öðrendiðimi sorunca lise de seçmeli ders olarak okuduðumuzu söyledim.’’ tereddüt etmeden beni karargaha aldýlar.
Bir masa, bir daktilo ve ben. Tak tak da tak tak tak tak da tak tak... O zamanýn hantal daktilolarýndan. Þimdilerde öðrendiðime göre Hindistan’da ki en son daktilo fabrikasý da kapanmýþ
insanlar bilmedikleri,tanýmlayamadýklarý daha önce görmedikleri þeylerden korkarlar, onlarla karþýlaþmak, yüzleþmek istemezler.Bunlar çoðu zaman bilgi bazen gidilecek görülecek yerlerdir.Peki ya yaþadýðýmýz bu dünyayý ne kadar tanýmlýyor, ne kadar biliyoruz.Bu dünyadan ne kadar korkuyoruz....
Anasayfa
