• ÝzEdebiyat > Öykü > Soyut |
121
|
|
|
|
|
Bir kaç kelime bulup, bunlarý kalbimin ve ruhumun derinliðindeki renklerle karýþtýrýp, çocukluðumdan beri kendimle taþýdýðým hüznümün süzgecinden geçirerek sana seslenmek istedim. |
|
122
|
|
|
|
|
Hayýrlara yor kýzým. Baþa gelen musibettir, çocuðunu gölgeye götür, baþýnda dur, aðlarsa gül, gülerse aðýt yak. Bize su yok bebem, ana sütünden mahrum, baba sevgisinden yetim, olmasýn, kalmasýn, yaþasýn bebemiz… Dedemiz sevmedi bizi, iki inek bir köpek, anangiller çok çekti, sen çekme yavrum. Deden sever seni, hele bir gül yüzüne, kurbanda et götür, ramazanda elini öp, dede ben geldim, dede suyu tarlaya, elini bana ver de öpeyim, dede kardeþim yok benim, bahçede kediler yavrulamýþ, dede ne zaman büyüyeceðim ben, duvardaki mavzeri, yüklükteki aynalý defteri ne zaman vereceksin… |
|
123
|
|
|
|
|
Ýnsanlarýn geçmiþ karþýsýndaki çaresizlikleri... |
|
124
|
|
|
|
|
Sessiz bir haykýrýþý duymak,gözükmeyen bir piþmanlýðý görmek isteyenlere... |
|
125
|
|
|
|
|
Bata çýka yaþýyoruz. Ruhumuz dalýp gidiyor bir oraya, bir buraya. Sonra bir bakýyoruz ki bambaþka bir yerden çýkývermiþiz yeryüzüne... |
|
126
|
|
|
|
|
Yalnýzlýðýn, bütün bir evrene yayýlýyordu. Yaðmur damlalarýna, gökyüzüne, kaldýrýmlara, ceplerindeki bozuk paralarýna..Ýnsanlýða dair herþey bozdurulmuþtu. Farkýndasýzlýða mahkumdu sanki; dünya.. |
|
127
|
|
|
|
|
Bizler aþký yazdýkça içimizi, içimizi yazdýkça aþký bulduk. Ne Leyla çýktý karþýmýza ne Mecnun. Gözü kendi kendine kamaþan mimara döndük. |
|
128
|
|
|
|
|
" umut çoktan sarhoþ ve bir umut bitmez." |
|
129
|
|
|
|
|
Bir yasanýn üstünde çalýþýyorum. Anlamlandýramadýðým cümleler kuruyorum. Bir otobüs geliyor duraða. ... |
|
130
|
|
|
|
|
Geniþ alnýna uzunlamasýna yerleþmiþ stresleri, gözlerinin altýndaki yaþanmýþlýklarý ile paralel ve iri dudaklarýnýn üstü himayeci bir býyýkla örtülüdür..... |
|
131
|
|
|
|
|
Anlatýlmamýþ masallarýn kayýp kahramanlarýný ararken çýkmýþtý karþýma, /
|
|
132
|
|
|
|
|
beyazsýz bir kuþtu o her gün yice sararan ruhuma siyahý döken.içimde hiç bitmeyen matemi göstermiþti bana |
|
133
|
|
|
|
|
Durmak her zaman bir eylemsizlik hali deðil artýk...Günümüzde bir tavýr,bir karakter...Durmak = Vazgeçmek... |
|
134
|
|
|
|
|
Daha fazla kayýtsýz kalamazdým içinde bulunduðu duruma,günlerdir tek kelime etmiyordu ve o konuþmadýkça benim caným yanýyordu.Alýþmýþtým o sesi duymaya,her geceyi sabahlara baðlayan uzun sohbetlerinde hayatý anlatmasýna.Ama konuþmuyordu artýk;o acýsýyla yüzüme dokunduðunda daha da tükeniyordu yarýnlarým. |
|
135
|
|
|
|
|
Karýþýk duygu salatalarýnýn, hazmý zor zeytin yaðý olmuþtu çoðu zaman, /
|
|
136
|
|
|
|
|
sýradanlýktan kaçýþýn öyküsü |
|
137
|
|
|
|
|
Sýrt çevirdim aynalara
(Sýr)rýmý gözlerimden bile saklayamýyorlar iþte...
Herþeyi öðrendi kalbim...
Þiirlerde gizlenmiþ bir imgedir sevgili
Kendini ararken dizelerde
Yüreðime (düþ)en...
Düþünüp durdum dün yine seni
Gizemli bir çýraktým
Tulumumda bir ajanda gezdirirken
Ustam seni gördü gözlerimde
Elimden usulca düþtü saçlarýn...
....
.....
seni unutmak kurtuluþum mu
kurtarýlmayý bekleyen yoksul bir ülkede
azarlanmýþ arsýz bir çocuk gibi
ucu hep yüreðime dokunan
keskin bir býçak
ve baðlamaya sarýldýðým
bir türkünün sustuðu yerde
saçlarý kanlý bir aðýt dizesi
gecenin içinde bir karanfil kokusu
ve ebedi sevgilim...
-hani, bazý þeyleri söylemekten korkar ya insan-
seviyorum seni.....
|
|
138
|
|
|
|
|
Kirli beyaz bir martý ölüsüyüm iþte |
|
139
|
|
|
|
|
Randevusuna yetismek icin akla gelmedik zorluklar yasayan bir insanin öyküsü |
|
140
|
|
|
|
|
Varoluþ olgusunu bütünüyle bir aðaca benzetecek olursak herbirimizin hayatý birer meyve olsa gerek! |
|
Anasayfa
