• ÝzEdebiyat > Deneme > Anýlar |
381
|
|
|
|
|
Mezuniyet sonrasý hissettiklerimi anlatan, acý tatlý hatýralarýn derinliklerini, sýrlarýný, hüzünlerini, sevinçlerini anlatan derin bir 'aný' yazýsý...
Sonsuz Sevgi ve Saygýlarýmla |
|
382
|
|
|
|
|
Dediki;
-Herþeyin zamaný var ..Gençliðinde yaþlýlýðýnda..
Sukut idim.Ne çekiþirdim ne kavga..Evimdede öyleydi..Benim sözüm olmasýn önemli deðil onun sözü olsun ...Yeterki kötülük olmasýn ..Kaç torun kaç gelin geçti elimden kimseyi incittiðim yoktur..Bu yüzden ak günümde kara günümde dostum çoktur..
Gördün evlat..Bir hasta oldum tüm Ýstanbul þenliði döküldü.
Ýyilik et..Ýnsanlýk et..Ýyilikte kendine ,kötülükte…Ýyi insaný herkes sever..Kötüye kimse bakmaz..
|
|
383
|
|
|
|
|
Senden baskasi olamaz..
Sensin iste.. Baska kimse bu kadar kaygisiz yuruyemez.. |
|
384
|
|
|
|
|
Bir zamanlar bu koca þehrime Florance Nightingale'de tutuklu kalmýþtý. Bu kimine göre mesleki bir özveri, idealist bir kadýn önderliði idi, kimilerine göre "kutsal" bir vazifeydi. Ama o güzel eller Selimiye Kýþlasýnda yaralý askerleri otama yaparken, sembolü olan ve tini aydýnlatan sarý kandilin ýþýklarýnda; ailesine bir kaç satýr karalamýþtý. |
|
385
|
|
|
|
|
Ankara’nýn en güzel caddesinde, rengarenk þemsiyeler yaðmurla dans ediyordu. Saniyeler geçiyordu, her þey turuncu rengin esiri olmuþ gibiydi...
|
|
386
|
|
|
|
|
Türkî Cumhuriyetlere öðretmen alýmý imtihaný neticesi elime geçtiðinde çok heyecanlanmýþtým.
Kazanmýþtým imtihaný!...Hem de Türkmenistan’ýn baþkenti Aþkabat’a tayin edilmiþtim.
Akçaabat’tan Aþkabat’a gidecek |
|
387
|
|
388
|
|
|
|
|
Bir dönem, Ankara'da yaþayabilirimi düþünmüþ, ama "denizi, martýsý, boðazý olmayan" bir þehirde yapamayacaðýma, karar vermiþtim. Belkide, bu kararýma sebep olan aþktýr.
Çünkü 'aþk', artýk Ankara'daki, duraðýndan, Istanbul'a, geri döndü...
|
|
389
|
|
|
|
|
Yakarýþýmýz “YAKAN” dan korunmak içindir.
Kalemimiz ve dilimiz “CAN YAKICI” dan “GÖNÜL HUZURU” na kaçmaktadýr.
|
|
390
|
|
|
|
|
Mutfaða doðru yavaþ adýmlarla ilerliyorsun. Çay demlemek için koyduðun su kaynamýþ. Ona bakýp altýný kapatýyorsun. Tek baþýnayken demleyemiyorsun çayý. Sadece, olmuyor iþte. Yalnýzlýðýn hep bu anlarda aklýna geliyor. |
|
391
|
|
392
|
|
|
|
|
Urfa’ya bu benim üçüncü gidiþim…
Her gidiþte bir baþka duygu yaþadým ve bir baþka haz aldým. Sýcaðý olmasaydý, ‘orada, Makam-ý Ýbrahim’e yakýn bir yerde yaþasaydým’ diyecektim ama kasýp kavuran o sýcaðý görünce gayri ihtiyari Urfa’da/El- Ruha’da yaþamaktan vazgeçiyorum.
Þanlý Urfa’da gezip gördüklerimi bir tarihçi ve Evliya Çelibi gibi anlatmasam da kendimce gördüklerimi, yaþadýklarýmý ve hissettiklerimi (hassaten Makam-ý Ýbrahim’de hissettiklerimi) sizinle paylaþacaðým. |
|
393
|
|
|
|
|
Yeni pencereler açmak için yýktýðým duvarlarý hatýrlýyorum zaman tüneline girdiðimde.Þimdi çoktan unutulmuþ aþk yaralarý... |
|
394
|
|
|
|
|
Gündüzleri kafamý karýþtýran þeyler gece uyumamý engelleyenlerden farksýz. Bazý þeylerin çoktan zamaný gelmiþ de geçiyor.
Zaman geçiyorsa peki ne yapmalýyým diye düþünüyorum, dudaklarýmý yiyerek…
Ve bildiðim bir þey daha hatýrýma geliyor; kend |
|
395
|
|
|
|
|
Aþký bu kadar acý verdiðini bilseydim acaba yinede sana aþýk olurmuydum? Mantýðým asla derken kalbim evet yinede aþýk olurdum diyor sana. Ben ilk defa bu sefer kalbimi dinliyorum. Ve ben yine seni görsem yine sonunun böyle olacaðýný bilsemde sana aþýk olurdum aþkým. aþk yolunda çekilen her acý, üzüntü mübahtýr be sevgili. |
|
396
|
|
|
|
|
cehennemde tek kiþilik aþk |
|
397
|
|
|
|
|
Diþlerimi birbirine geçirdim..
Sýmsýký... Belki bu durdururdu bu saçma sapan hayatý.. Durdurmalýydý.. |
|
398
|
|
|
|
|
Sana küçücük turuncu edikler alýp hemen koþtum babana. Sýhhýye ile Kýzýlay arasý kýsacýk yol. Otobüse de bindim. Ama yol uzadýkça uzadý. |
|
399
|
|
|
|
|
...sevgiliye duyulan habersiz özlem... |
|
400
|
|
|
|
|
1994`ün son günleri... Ýstanbul - Ankara arasý yoðun bir mektup trafiði... Aþk var, özlemek var. Var ama, öðrencilik baðlamýþ ellerimi. Ha desem çýkýp gidecek gücüm var da, ha desem çýkýp gidecek param yok, o günlerde. Mektuplar... Derslerden çalýnan daki |
|
Anasayfa
