Gezdiğin yerlere kesretle bakıp / Seni arayıram, hardasan, harda? /

Yapayalnızsın! Dört duvar arası bir pencereli küçük bir odada. Kilitli kapılar ardındasın. Sen ve sana bakan duvarları seyredip ağlayacaksın. Uzaklardan, ta uzaktan kopup geldin. Ana, baba, sıla ve yardan ayrıldın. Artık garip bir kuşsun bu gurbet odasında. Kanadı kırılmış, mecali kalmamış yaralı bir kuş Bağrına gurbet adlı hançer

Her fırtına içinde bir güzellik taşır. Bu sebeple rahmetin de habercisidir fırtına Öyle görüntüsüne bakıp korkmayın zira hemen yağmur gelecektir ardından; bağrı yanmış toprak, susuz kalmış bitki, dilsiz hayvan ve düşünen insanlar bu bereketten dilediği kadar istifade edecektir. Böylece yer ile gök arasında bir bağ kurmamızı da sağlayacaktır

Catulle Mendès Fransız bir şair ve mektup yazarıydı. Ondan bir eseri serlevha edelim

Yolcum Dr. Cihat Bey bir çocuk doktorudur. Kendisi Batmanlıdır. Zeki bir adamdır ama bir o kadar da asabi

Politika kökenli yeni bir müdüre görevi tevdi edilir.
Görev değişimi yaşanmadan önce halka şeffaf olacağını söyleyen yeni müdür kameraların karşısında Mal Beyanında bulunmak ister.
Yeni müdür ile mal beyanını yazan memur arasında geçen bir diyalog
Ve perde açılır

Onun gözleri en güzel
diyor ve o levha-i anın sath-ı bediinden gözlerini ayırarak bana bakıyordun.
O levha hakikatten pek güzeldi, bilhassa o kahverengi gözler
o kadar güzeldi ki, sanki senin gözlerindi.
Sonra ilave ediyordun;

Efendim müteradif yani eş manalı kelimeler ne kadar çok bilirse insan dili de o kadar gelişir ve zenginleşir.
Müteradifler, birbirinin aynı ya da ikizi kelimeler değillerdir. Bu kelimelerin aralarında ince bir çizgi vardır ve bu ince çizgi bize farklı duygular ifade ettirirler.

25 milyon insan canına mal olan Cihan Harbi, yalnız bir şey kazandırdı: Milliyet bilinci! Her milletin hür olması artık cihan adaletinin bir esası olacaktır! Birçok milletler böylelikle esirlikten kurtulmuştur. İhtimaldir bir gün dünya Türkleri ve garip Türklüğümüz de özgürlüğüne bu vesile ile kavuşacaktır!

acaba sahi mi? diye üzülüyordum.
Önümden okunmuş gazeteleri toplayan Niğdeli Yasin amca:
Evladım, ne darlanıp duruyorsun? dedi. Herifin biri saçlarını kestiriyormuş! Berbere ha bire Usta, saçım ak mı, kara mı? diye sorarmış. Berber de dayanamamış ensesinin köküne basmış silleyi!

Sanıyorum 2004 yılıydı. Yine böyle bir Ramazan ayında Fatih Caminin müdavimlerinden paşa torunu Hacı Ahmed amcanın iftar daveti üzerine ahşap konağına Zeki Abi ile birlikte misafirliğe gittik

Bizim Timur abi boğazını çok sever.
Trakyalı olmasına rağmen
bir doğulu gibi et balık yemeye bayılır.
Yemek ve yediği yemek üzerine şiir yazmak
ayrıca onun özel bir zevkidir.

Kastamonuda askerim.
Cumartesi pazar günü sivil kıyafetlerle çarşı iznine çıkıyoruz.
Saati de söyleyeyim.
9a yakın çıkıyoruz.
Yılı da söylemeliyim 2002idi sanıyorsam.

Birkaç gündür kafam, zikrim, ruhum allak bullak Ne diyeceğimi de bilemiyorum gayri Yani, şu kalemcik yazmak ister lakin, mürekkep nazlanır ve susar. Bazen mürekkep sussa da kalem yazılmak isterim der Kaderim ah benim şu garip kaderim de sana ne der? Ne biliriz ki bizler? Bilemeyiz. Kader bize ne

Gözlerimde bir derya: / Şebnemlerden binken. / Rakseden kelimeler;

Sıcaklar birdenbire bastırınca gökyüzüne yükselen buharlar İstanbulun üzerine tekrar yağmur olup düşüverdi Ancak buna yaz yağmuru diyorlar. Hani bölgesel yağan yağmurlardan

Esrarını çözemedim bu gecenin, / Naif sesinle sefa geldin, hoş geldin.

Gül, gülümse ne olur, / Dağılsın artık hüznün, / Sev,

Adına kurbanım ey büyük Nebi / Gel taç ol başıma kölenim senin

Bir tutkusun, sen yüreğimde / Seni arıyor yaşlı gözlerim /