Dördüncü bölüm
Toplantıdan kimi sonuçlar alındığı, görüşmelerde çözümlere karşılıklı yaklaşıldığı zamanlarda taraflar böyle dağılmıyorlardı. El sıkışılıyor, bir takım dilekler ortaya konuyor… Bir sonraki toplantının yeri ve zamanı belirlenerek dağılınıyordu... İyi günler… İyi geceler... vs gibi kısa ve olumlu cümleler kuruluyordu, verimli geçen toplantıların finalinde... Bu kez böyle bir şey olmadı… Ortam gergin, taraflar birbirlerini görmezden gelerek ve dökülerek ayrıldılar... Bu Toplantıda ev sahipliği sırası işveren tarafında olduğu için, olasılıkla önceden görevlendirilmiş iki - üç kişi aşağı inenlere yardımcı olmaya çalışıyor, yol gösteriyor; asansör kapılarını açıyor, ya da kapatıyorlardı… ‘ İyi sabahlar, güle güle efendim, gibi sözler sarf ederek ortalıkta döneniyorlardı... Ancak bunlar üst düzey yönetici değil, orta kademeden insanlardı...
Toplantı akşam saat dokuz’ da başlamış, ilk yarım saat ısınma hareketleriyle geçmişti... Karşılıklı yapılan şakalar içinde dokundurmalar yer alıyordu. Bu arada üç kez çay servisi yapıldı... Ağır ağır konuya girilmeye başlandı... İşveren tarafı işçilik maliyetlerinin yüksekliğinden, kullanılan enerjinin pahalılığından, pazarda rekabet şansının günbegün zorlandığından söz ederek; ortaya yüzdeli sayılar ve maliyet hesapları çıkarıyor, ülkedeki işsizliği sendikaya karşı kullanıyordu... Adamlar, enerji, pazar ve maliyet gibi olumsuzlukları anlatırken, sanki bu ülkeyi işçiler yönetiyormuş da, olumsuzluklar o nedenlerle ortaya çıkmış gibi konuşuyorlardı! İşyerinden bir üye bu bakışa nasıl dayanabilir ki?
İşçi sendikası ise, üyelerinin yaşam pahalılığı altında ezilmekte olduklarını, üretimdeki verimin yüksek, pazar payının iyi olduğunu ileri sürerek sözleşmenin sendikanın istemi doğrultusunda yapılmasının iş barışına katkı sağlayacağını ileri sürerken açlık sınırından, mutfaktaki yangından söz ederken, asla rakam kullanmıyordu... Sendika üyelerinden, her iki taraf da, ' işçimiz, işçilerimiz, diye bahsediliyordu...
Hilmi ise her gün üyelerin arasında olan bir işçi olarak, işçi sendikasının, üyelerinden söz ederken işverenler gibi, ' işçimiz!... işçilerimiz!..’ demesini yadırgıyordu... Tepkisini yöneticilerine sonra belli etmeyi düşünmeden edemedi ancak, etkili olacağına inanmıyordu… Önce yemek gereksinimi olmadığı görüşü yaygın bir şekilde ortaya çıkmış idiyse de, toplantının beklenenden uzun süreceği olasılığına karşı işveren tarafı ev sahibi olarak hazırlıklıymış besbelli.. Hafif yiyecekler ve çerezlerle birlikte İsteyenlere cin-tonik, votka, bira gibi yerli içkiler servis edilebileceği söylendi… Biraz biraz içenler oldu, çok az içenler oldu, hiç içmeyenler oldu…
Ama, sigara gene yapacağını yaptı!... Toplantıda yol alınamıyor!... Sigara!... Ortam geriliyor!.. sigara!... Kıytırık bir madde geçecek gibi oluyor, sigara!... O kıytırık madde geçiyor. Sigara!... Hiç bir şey geçmiyor ; toplantı kilitleniyor!... Gene sigara!... Sigara!... Sigara!... Sigaralar bitiyor, üstüne sigara!.. Sigara yanık unutuluyor, yanına bir daha... Ne alınan içkinin sağladığı mayışma, ne de içilen sigaralar bir yarar sağlamadı… Görüşmeler kilitlendi… Bundan sonra her iki taraftan ikişer, üçer kişinin katılımıyla çekirdek bir toplantıda yarar görüldü... Bir odaya kapanarak yapılan çekirdek toplantıdan da bir sonuç alınamadı...

sürecek