Ýlk ittifaký dönemden beri Ýç Araplara dek gelen kültürler, Araplarýn Mekke panteon birliðini, kutsayýcý kýlmalarý da; bu eski dönem buluþmalarýnýn tekrar edegelen dönemselliklerinin bir eseriydi. Arabýn zaman zaman bu pekiþtirmeleri kural olarak yapmalarý da; Mekke ittifakýnýn bir mührüydü.

Týpký, insan bilinci içinde kendisini tevhidle pekiþtirten inancýn; ara sýra ya da durduk yerde, kelimeyi þehadet getirtmesi gibiydi. Bu yüzden Araplarýn bu pekiþtirmelerini rahatlýk ve esenlik içinde oluþla yaptýklarý dönemsel zamanlarý vardý. Bu ortak anlayýþ, ittifak toteminin ilk isteðiydi. Bu güvenli olunan zamanlar; birleþme ruhunun kültüründe yansýyan, can mal kastýna yasaktan olan kutsal günler olarak bilinen gelenekleriydi. Haram aylar geleneði sayesinde Arabýn Mekke panteonu ortaya çýkabilmiþtir.

Araplar ara süreçlerle durumu idare ettiler. Bu nedenle iç Araplar baþlangýç dönemlerin temel koþulu gelenek görenekli kültü ile kendilerini 6. yüz yýl içinde de hazýr bulmuþlardý. Çok acil bir durum vardý.

Çok þiddetli bir kökten devrimle, mevcut kaostuk yaþam verilerinin yorumlanmasý sentezlenmesi, beli kritik deðerler üzerinde eksenleþtirilmesiyle sürece yol akýþýnýn verilmesi gerekiyordu. Süreç doðum yapma koþullarýna çok uygun ve zorunlu, ama yalancý sancýlarla doðum ürünü, bir türlü ortada yoktu.

Aslýnda Arabýn 6. Yüz yýlda pek çok oluþla, doðum ürünleri vardý. Ama doðanlar yapýnýn zorlayýcý lýðýyla prematüre olup kalýyordular. Doðumlar, ortalama eksen çevrimi olabilecek totemi düþünceyi bir türlü tutturamýyorlardý.

Doðum; devlet, merkezi otoriteyi ortaya çýkarmak gibi oluþuyla topluma seslenmeli; hem de bunlarýn anlaþýlýp kavratýlmasý için bunlarý inanç iman konusu olarak din sembolizmi üzerinden anlatýþlarla sosyal yapýya seslenilmeliydi. Ýþte çaðlar üstü dâhinin yapacaðý mükemmellik buydu. O dönemdeki caðýn gereði oluþla hiç kimse bu ikili yetkinliði kavrayamamýþ olmakla süreci tek yanlý ele almýþtýlar. Bu nedenle de hep baþarýsýz kalýyorlardý.

Hiçbir kimse, seçkin insan Hz Muhammed’in keskin zekâ kavrayýþlý eylemsel kývraklýðýnda oluþla, onunla boy ölçüþemiyordular. Hepsi konjonktür ortalamasýna mesafe olan, minimal bir yerlerde tek benci durmakla; oyun kuralýna göre, oyunu; daha baþtan kaybediyorlardý.

Sadece seçkin insan Hz Muhammed konjonktürü ortalamaya en yakýn yerden okumakla, kendi ayaðýný bastýðý yapýnýn kumaþýný, tasarlayýp birbirine ilintileyip; belli bir görüntünün þeklini kabataslak ortaya koyuþla ikili alanýn birbirine karþý muhteþem reveransý içinde, süreci ilmek ilmek dokuyordu.

Artýk örnekçe þekil, yolun yürünmesi ile binlerce, on binlerce teþriki insan mesainin katýlýmýyla; tek bir insandan, grup insanýndan, cemaat insanýnýn aklýndan daha büyük bir akýl olan; ÝSLAM KÜLTÜRÜNÜ ortaya koyacaklardý.

M.Ö 1400 ve 1200’lü yýllarda zamanýn beliren ruhuna göre çevresinde yavaþ yavaþ kaybolmaða yüz tutan politeizm birlikte totemler (ilahlar) ayrýlýðý sýr olmaða baþlamýþtý.

Gruplar totem meslekleri ile ittifakýn içine geldiler. Her bir grup temsilcisi meslekleri olan totem iþlerini; ittifak içinde o totem mesleklerini “düzenleyen ÝLAH” yapýlarýnýn politeisttik görünümüydü.

Ýlah toteme göre totemler arasý karþýtlýk olmanýn bir enformasyonudur. Oysa totemler sosyal birliðin içinde sadece kendileriydi. Ýttifakla totemi tekillik çoklaþmýþtý. Bu çoklaþan yapýnýn her biri her birine göre gördüðü iþ ÝLAH iþleriydi. Ýlah sadece düzenleyen ilke oluþla, diðer ilahlarýn rekabetçi karþýtýydý.

Ne zaman ilahlar kurulu kendi arasýnda hiyerarþi düzenlemesiyle ve ÝNSAN YARTMA fikriyle ortaya çýktýlar, gruplar arasýndaki aykýrýlýklar ÝNSAN olmanýn birliði (tevhidi ile aþýlmýþsa; ilahlar çokluðu da Yaratan TANRI birliði (tevhidi) ile aþýlacaktý. Bu da çoklukta tekliðin görülmesiydi.

Müthiþ bir olgunlaþma ve yapýlaþmaydý. Artýk ÝNSANIN ÝNSANLIK macerasý baþlayacaktý. Nasýl tekiller temasý çokluk olarak yansýmýþtý. Þimdi de çokluðun hercümerci içinde çokluk teklik gibi görünmeðe baþlayacaktý. Ve görünmez olan YARATAN ALLAH fikri, Marduk, IV Amonetep ve Musa öðretilerinde ortaya çýkacaktý.

Nasýl Ýnsan anlamýnda totem gruplar cem edilmekle totemiler ortada kalmamýþtý. Ýþte Tek TANRI fikriyle de ilahlar ortada kalkmamýþtý. Yeni bir hiyerarþik pozisyon ve statüye bürüneceklerdi. Tek Tanrý olgunlaþmasý giderek Ýsa öðretisinde; Mazdeki gibi yapýlar da, insanlýða mal olmuþtu. Ýç Araplar bunlardan haberdar olmalarýna raðmen 6. Yüz yýl Arap Jurassic Parký daha çok totem kültürü olmanýn yansýmalarýyla tarih sahnesinde olunuþla bir yaþanmýþlýktý.

Araplar elindeki gelenek, görenek, inanç ve totem kültürlü germanyum ve silisyumdan iletimle malzemeyi kullanýyorlardý. Ama merkezi osilasyonlu iletim yapan, germanyum ve silisyum iletimli transistörle akým üretmeyi bilmiyordular. Bu nedenle de dünya sahnesinde oluþla, bir dünya devi olmanýn dayanaklarýndan ister istemez yoksun kalýyordular. Diyota akýmý Hz Muhammed ürettirecekti


sürecek