Biz olgu ve olaylarý semboller dünyasýnýn dili ile anlarýz. Anlama ve çeviri dünyamýz ancak ve ancak sembollerle eþleþtirilerek öðrenme ve anlama dünyasý olurlar. Ýç dünyamýz bunlarla bir düþünmedir. Týpký rakamlar gibi ilim, din ve totem bu baðlamda bir semboller dilidirler. Yine animizm dýþ dünyayý iç dünyaya aktarýp okuyup deðerlendirmenin, öznelliði olmalarýn bir sembolizm dilidir.

Çekilmiþ bir fotoðrafýnýzý, bir kitabý; bilgisayara nasýl tanýtýrsýnýz? Ya da bunlarý bilgisayarýnýza nasýl aktarýrsýnýz? Elbette ki bu iþleri deðiþtirici dönüþtürücü oluþla kodlarý çözümleyip kodlama yapan aracý aparatlarla yaparsýnýz? Burada fotoðraf makinalarýyla çekilmiþ fotoðraflar ve kitap gibi dökümanlarýnýz bilgisayarýnýzýn dýþ çevresidirler.

Ýnsanlarýn birbiri ile iletiþmesi olan konuþma dili, konuþma dilinin alfabeye çevrilmesi; aritmetik olan iþlemleri rakam diline çevirmeniz, taklit yapmanýz, jest ve mimikler gibi aparattý iletiþmelerin hepsi bir semboller dilidirler.

Her semboller, kendi imini, kendi cimini, kendi mimini, kendi iþaret þekil ve simge kalýplarýný üzerinde taþýyýþla bu etkileri bu kalýp imlere çevirirler. Kalýp imler sizin iç dünyanýza geçiþerek, iç dünyanýzdaki dilinizce okunabilir kodlara çevrilirler. Bu semboldü aparatlar bencilliðinize hitap eden okutmandýrlar.

Dil, alfabe, rakamlar, bilim, din, iman, siyaset, üretim gibi semboller dýþ dünya ile aranýzda duran çevirici ve cevrilicidirler. En son sizin bencillikti öznel vücut kimya dilinize de çevrilirler. Bu baðlamda bilgisayar dili, totem aktarým dili, dini ve bilimsel aktarýmlý dillerinin hepsi birer, sembolizm dilidirler. Ýletiþmeler bunlara özgü iþaret ve semboller üzerinden iç dünyamýza aktarýlýrlar.

Totem bir transkprisiyon dilidir. Transkripsiyon bir ortamdaki etki ve bilgileri diðer bir ortamýn etki ve bilgisine çevirme, dönüþtürme iþi olan veri aktarma dilidir. Verileri anlaþýlýr kýlmanýn çeviri yapýcý kalýp dilidirler. Totem sembolizmi, sosyal ortam bilincini kiþi anlamasýna çeviriþle, ortam bilincini kiþiler bilincine çeviren okuma ve anlatmanýn söylem dilidirler.

Totem sembolizmi, bir yönü ile gizliyi, bilinmez olaný açýða çýkararak, ortam okumanýn söylem sel olan dilidir. Totem, kendisinden öncesinin bilgisi olan aktarýmlarý olan insiye bilgisini sembolize etmenin aktarým dilidir de. Bu insiye, sosyal ortamý ilgilendirdiði kadarla insiye olmuþ bir atalar deneyiminin, aktarýmý olan bilgidirler.

Oysa dini, imani olan sembolizm aktarýmlarý, sýnýfsal oluþuyla hemen her þeyin gizli öðreti ve aktarýmý olmanýn ilahi bilgisiydi! Ýnsan düþüncesi ve bilimsel geliþmesinin yavaþ olduðu dönemlerde dinlerin her þeyin bilgisi olmalarý ve deðiþmezlik öðretili iddialarý, o günlere yeterli oluyor ve kiþisel bilinçten büyük olan, sosyal bilincin öðretisi oluþlarýyla insana büyüleyici geliyordular.

Oysa insanýn farklý farklý alandaki bilgi ve deneysel, bilimsel geliþimleri, sosyal geliþmelerin ve sosyal deðiþmelerin çok çok önüne geçtiler. Bu öne geçiþ nedeniyledir ki dinlerin kendilerini her þeyin bilgisi sayma megalomanlýðýný anlamalarý çok zor olmadý. Ama hala bilmezlikler üzerinde müyesserdiler (etkindiler)

Ýnsanlýk, kendi ilerleyen süreçleriyle; dýþ çevreyi iç dünyalarýna aktarma iþini, baþka semboller üzerinden yapmaða baþladýlar. Ýttifaký dönemle birlikte önce iman sembolizmi üzerindeki aktarýcý ve dönüþtürücüleri kullandýlar. Daha sonrada nesnelliðin, deneysel bilimi olan anlamalarýyla dýþ nesnelliði kendi iç dünyalarýna aktardýlar.

Yani erken dönem (ittifak öncesinin) insanlarýna dýþ çevreyi; imani anlamalý dönüþtürücülerle ya da bilimsel olanýn nesnelce duyuþuyla açýklayýp, anlatamazdýnýz. Bu tür dýþ çevre etki ve giriþmelerini anlatmanýn kalýplarýný bu tür aktarýcýlarla oluþturamazdýnýz. Bu dönemler insanýn doðayý izlemesi ve doðayý gözlemesi oluþla doðada saðlaþmanýn insana kodladýðý aktarýmlarýn ifade edilmesi, dünyasýydý.

Ýlerleyen süreçler üreten iliþkiler süreciydi. Üreten iliþkiler ve mülkiyetçi iliþkiler nedeniyle insanýn doðayla olan giriþmesi bambaþka bir giriþmenin iliþkisine dönmüþtü. Ýnsanýn doðayla iliþkisi doðayý ve kendisini üreten bir diyalektik üretim iliþkisine dönüþmüþtü.

Böylesi üreten diyalektikti iliþkinin iç dünyaya aktarýlmasý da bambaþka olacaktý. Üreten iliþkiler; kendi anlaþýlmasýný ve kendi görüntü kalýplarýný, insan dünyasýna aktarma iþini hep kendisi oluþturuyordu. Bu olup biten þey yepyeni bir kod çözümlemeydi. Yepyeni bir kodu anlama ve kodu okuyuþla, insan içseline aktarmanýn dil kalýplarýydýlar.

Ýnsanlýk nesneyi; nesnel oluþuyla; mini minnacýk ta olsa; anlamaya baþlamýþtý. Bu minnacýðýn dýþýnda olan daha büyük etki oluþla çözümlenemeyen nesnel aktarýmlar da vardý. Totemi anlamanýn imani anlama ve anlatma oluþuyla bu çözümlenemeyen etkilerde aktarýlmaya baþlayacaktý.

Ýmani aktarýlmanýn iki ana nedeni vardý. Bu nedenlerden birincisi ittifak içinde birçok üreten iliþki çeþitliliði olmasýdýr. Bu çeþitlilikler birey insanda (üreten nitelikli emekli insanda) birey insanýn mesleki bilincini geliþtirirken, mesleði ayný meslek olmayan insanlarda da insanýn anlama körlüðünü ortaya koyuyorlardý.

Yine insanlarýn totem mesleði olan üreten iliþkileri, karþý gruba olan insiyesin den ötürü, karþý totem meslekleri insanlarda anlama güçlüðünü yaratýyordular. Böylece her biri farklý totem mesleði diðer mesleklere yabancý olmuþtu. Yabancý meslek dillerine insanlar, Fransýz kaldýlar.

Bu nedenle her biri ayrý mesleki bilgi olan aktarýmlar; herkesin anlayacaðý bir dil deðildi. Anlaþýlmaz olan bu kendilik aracý bir imani dil sembolizmi üzerinden ortaya konacaktý.

Pekiyi de o günlerin koþullarýnda emekleyen bir nesnelce dil olanýn nesnelciliðiyle ve yine geliþmekte oluþla tam anlamýyla kullanýmda olmayan imani kalýplý dili erken dönem insanlarýna aktarýcý oluþla kullandýrtamazdýnýz. Þu halde erken dönem insanlýðýna dýþ dünya algýlarý nasýl aktarýlacaktý? Dýþ dünya etkileri erken dönem insanýmýza nasýl yansýyacaktý?

Erken dönem insanýmýzýn iyi kötü ya da az çok oluþla bencillik dediðimiz yaþam kalým süreçlerinin hep içinde oldular. Bu nedenledir ki dýþ dünya insana, bu bencillik denen duyum ve eðilim eþik kodlayýcýlarý üzerinde aktarýlmaktadýr. Bu bencillikler baðlamýnda, seçme ayýklama kriterlerimiz insanlarda, insan bilinci denen insan öznelliðini de oluþturmaktaydý. Ýnsanýn sosyal hayatlarý da bu tür bencilce seçilim kurallarýna göre yaþantýlaþmalarýný ortaya koyuyorlardý.

Bencillikti seçilim düzlemine göre bir aðaç “yenen meyve” vermesiyle hemcinsimizin iç dünyasýna aktarýlýyordu. Ama insanýn çevresinde olan içilen su deðil de, boðan su; ýsýnýnla ateþ deðil de, yakan ateþ; dere, tepe, kaya, gökyüzü gibi vs. oluþlar insan iç dünyasýna nasýl aktarýlacaktý?

Yine burada kod çözücü ve aktarýcý olan þey hemcinsimizin kendisi olan öznel duyumuydu. Yani kod çözücü, deðiþtirici ve dönüþtürücü; bu tür dere, tepe, kaya gibi çevre yansýmalarýnýn anlam iliþkilerini yine bencillik üzerinde algýlayacaktý. Ýnsan yenen þeyleri, yenme anlam iliþkili duygusuyla algýlarken yenmeyen þeylerin anlam iliþkilerini de kurgulayarak duyum algý haline getirecektiler.

Bu çeviri demekti ki insanlarýn kendi bencildi anlama kalýp kodlarýna çevirmeleri olan ölçü de, insanýn kendisiydi. Bu kurgu anlam iliþkili deðiþtirici dönüþtürücü anlama kalýplarý þöyle sembolize ediliyordu. Kendisinden baþlayan anlamayla insan, kendi çevresini de, kendisi gibi canlý saydý. Bu kabilden kendi var bulunmasýnýn kendisine olan tüm açýklamasý neyse, ayný durum ayný zamanda; derenin de, tepenin de var bulunmasýnýn anlam iliþkisi oluyordu.

Animizm ya da canlýcýlýktý mana iliþkisi dediðimiz süreçti bilme, anlama yöntemi; dýþ dünyayý kendi duygularýmýz üzerinden sembolize ederek iç dünyamýza aktarma iþidir. Animizdi mana ilkesi olan canlýcýlýk anlayýþý dýþ dünyayý iç dünya diline çevirmenin insan duyuþuna göre çeviri diline kodlanmasý olmuþtu. Canlýcýlýk insani kodlarla anlama çevrimli, insana göre oluþun kodlayýcý aktarýcýlýðýydý.

21.12.2013